ՄԱՐԿՈՍ 2:1-22 Դաս # 4
ՄԱՐԴԿՈՒԹՅԱՆ ՃՇՄԱՐԻՏ ԿԱՐԻՔԸ

I. Ողջույնի խոսք:
II. Ներածություն:
Ծանուցում: Եթե հիշում եք անցած շաբաթվա դասը, Հիսուսը բավականին հաջողակ էր բժշկության ծառայության մեջ, բայց աղոթքից հետո նա որոշեց, որ ժամանակն էր այլ վայրերում էլ քարոզել։
Երկրորդ գլխի սկզբում Հիսուսը ետ էր վերադարձել Կափառնայում, և մի քանի մարդ պատրաստվում էր նրան մոտենալ։ Աղոթելուց մարդկանց մեծամասնությունը միշտ ինչ-որ բան է խնդրում Աստծուց: Մենք Աստծո մասին հաճախ մտածում ենք, որ Նա ամենազոր է, և հետևաբար, կարող ենք շատ բաներ խնդրել։ Աստվածաշունչը չի հակադրվում նման մտածելակերպին։
ՀԱՐՑ — Եթե դու իմանայիր, որ Աստված միայն մեկ բան է քեզ տալու, ապա ի՞նչ կլիներ դա։
ՊԱՏ․ — Շեշտադրիր այս հարցը. կարևոր է, որ մասնակիցներն այս հարցի շուրջ մտածեն։ Հենց այս պահին գրառեք այդ ցանկությունը։ Թող մասնակիցները քննարկեն և գրառեն իրենց ցանկությունը կամ իրենց Աստվածաշնչի լուսանցքում, կամ էլ այդ պահին իրենց մոտ եղած թղթի կտորին։
III. Հիսուսը վերադարձել է քաղաք. քարոզում է մեջընդմեջ։ Մարկոս 2:1-12։
Ա. Աստծո Խոսքի քարոզը։
>>>> Ինչ — որ մեկը թող կարդա Մարկոս 2:1-2։
ՀԱՐՑ — Մեկ անգամ ևս․ ի՞նչն էր պատճառը, որ առաջին անգամ Հիսուսը լքեց Կափառնայումը։
ՊԱՏ․ — Նա հեռացավ, որպեսզի ուսուցանի Աստծո խոսքը, Բարի լուրը։
ՀԱՐՑ — Ամբոխի հավաքվելուց հետո Հիսուսն ի՞նչ արեց մարդկանց համար։
ՊԱՏ․ — Նա քարոզեց Աստծո խոսքը։ Ուշադրություն դարձրեք, թե Մարկոսի միայն առաջին և երկրորդ գլուխներում ինչ հաճախականությամբ է գրառված «ուսուցանում է Աստծո խոսքը». 1:14, 1:21, 1:38, 2:2, և 2:13: Սա կարևոր է հիշել. բանալի կետ է։ Եթե մեր ուսմունքում մենք չենք կենտրոնանում Աստծո կամքի (Աստծո խոսքի) վրա, ապա այն այնքան էլ ճշմարիտ չէ, այսինքն՝ Հիսուսի պես չենք վարվում։ Հիսուսն այլ բաներ էլ է արել, բայց Խոսքն ուսուցանելն առաջնային էր Իր համար։ Եթե այս հանդիպումների ընթացքում քո մեջ ծարավ չի առաջանում՝ Խոսքն ավելի շատ ուսումնասիրելու, ապա քեզ համար Հիսուս չի կարող անել այն, ինչ ցանկանում էր։
Բ. Ուսուցման ընդհատում. փոթորկի սկիզբը։
>>>> Ինչ — որ մեկը թող կարդա Մարկոս 2:3-4:
ՀԱՐՑ — Առանց օգնության այդ մարդը կարո՞ղ էր արդյոք Հիսուսին գտնել։
ՊԱՏ․ — Իհարկե՝ ո՛չ, միայնակ նա երբեք չէր էլ կարող Հիսուսին մոտենալ։ Նա իր ընկերների օգնության կարիքն ուներ։
ՀԱՐՑ — Ի՞նչ է սա նշանակում։
ՊԱՏ․ — Կարծես թե կյանքն այնպես է ստեղծված, որ մենք առանց ուրիշ մեկի օգնության չենք կարող Աստծուն գտնել։ Կարծես թե Աստված ինքն է ցանկանում, որ մենք թե օգնենք և թե օգնություն ստանանք ուրիշներից. թե ուրիշները՝ մեր, և թե մենք ուրիշների կարիքը զգանք։ Ձեր ընկերներից և բարեկամներից շատերը հնարավորություն կունենան Հիսուս Քրիտոսին ճանաչելու միայն մի դեպքում. եթե դուք օգնեք իրենց։ Իսկ դա այդքան էլ հեշտ գործ չէ։
ՀԱՐՑ — Այս մարդիկ ստիպվա՞ծ էին լինել հնարամիտ և կոպիտ։ Նրանք ի՞նչ արեցին։
ՊԱՏ․ — Նրանք ոչնչացրի՛ն հանրային սեփականությունը։
ՀԱՐՑ – Արդյո՞ք Հիսուսը պարտադրված էր գործել այս հրաշքը: Այդ պատճառով Իր վարդապետությունն ընդհատվե՞ց։
ՊԱՏ․ — Այո, իհարկե՛։ Եթե դու երբևիցե ուսուցանել կամ խոսել ես հրապարակայնորեն, ապա հեշտությամբ կպատկերացնես և կհասկանաս այս իրավիճակը։ Բավականին դժվար է հրապարակայնորեն շարունակել խոսել՝ քեզ և նաև լսողներին ընդհատելուց հետո։ Հիսուսի գլխավերևում տանիքի քանդելը, անկասկած, նրան խանգարեց։
ՀԱՐՑ — Մարդկանց այս արարքը Հիսուսին ետ պահե՞ց Իր նպատակից՝ Խոսքն ուսուցանելուց։
ՊԱՏ․ — Կարծես թե նրանք իրոք ընդհատեցին Խոսքի ուսուցումը։ Հաճախ հրաշքները մարդկանց ավելի շատ են հետաքրքրում, քան Աստծո խոսքը։ Իհարկե, ինձ ընդհատելուց ես էլ կբարկանամ, և հաճախ էլ բարկացել եմ, երբ ինձ ընդհատել են։
ՀԱՐՑ — Հիսուսը բարկացա՞վ, երբ Իր խոսքն ընդհատեցին։
ՊԱՏ․ — Կարծես թե՝ ոչ, քանի որ Նա այդ մարդուն կոչեց «որդյակ»։ Հնարավոր է՝ Նա չբարկացավ, քանի որ գիտեր, որ մարդիկ մարմնավոր են և հեշտությամբ շեղվում են մարմնի կարիքների պատճառով։ Ուշադրություն դարձրեք, որ նախորդ գլխում Նա բարկացավ (խիստ խոսեց), ոչ թե այն պատճառով, որ մարդը ցանկացավ բժշկվել, այլ այն, որ մարդը պատասխանատու չգտնվեց Իր հրահանգի հանդեպ։ Կարծես թե ուսուցանելու Հիսուսի ցանկությունը նորից խոչընդոտվեց, բայց հնարավոր է՝ հենց այս պատճառով էլ Նա ասաց այն բոլոր զարմանահրաշ բաները, որ զետեղված են Ավետարանում։
>>>> Ինչ — որ մեկը թող կարդա Մարկոս 2:5:
ՀԱՐՑ — Հիսուսն ի՞նչ ասաց։ Մարդկանց արձագանքն իր խոսքերին արդյո՞ք կանխատեսելի էին Հիսուսի համար։
ՊԱՏ․ — Հիսուս երբեմն դիտավորյալ էր վիճահարույց իրադրություն ստեղծում։ Այստեղ, այնուամենայնիվ, Նա ասաց այս մարդուն, որ իր մեղքերը ներված են։
>>>> Ինչ — որ մեկը թող կարդա Սաղմոս 103:3:
ՀԱՐՑ — Աստծո գործունեությունը ներառո՞ւմ է արդյոք և՛ բժշկություն, և՛ ներում։
ՊԱՏ․ — Հիսուս դիտավորությամբ շեշտադրում էր ճշմարտությունն Իր ինքնության շուրջ, քանի որ Ինքը և Իր Հայրը մեկ են։
>>>> Ինչ — որ մեկը թող կարդա Մարկոս 2:6-7:
ՀԱՐՑ — Այդ ժամանակվա գիտնականները (դպիրները) արդյոք հասկացա՞ն, թե Հիսուս ինչ էր արել։
ՊԱՏ․ — Այո, նրանք, անկասկած, հասկացան, որ մեղքերը միայն Աստված կարող է ներել, և հետևաբար, ըստ իրենց, Հիսուսի արարքը հայհոյանք էր Աստծուն։
Ծանուցում: Կարծես թե Հիսուս դիտավորությամբ ստեղծեց այս հակասական իրադրությունը։ Նա ուզում էր «փոթորիկ» սկսել։ Հիսուս ինքն սկսեց ընդհարումը։
ՀԱՐՑ — Եկեղեցիները նախընտրում են ավելի պասի՞վ ծառայողներին։
ՊԱՏ․ — Եկեղեցիների ղեկավարները, որպես կանոն, չեն սիրում վեճ հարուցողներին։ Այսօր, հնարավոր է, մենք չսիրենք Հիսուսի ներկայությունը մեր կողքին։ Մեզ ցանկալի է, որ քարոզիչը մեզ ասի այն, ինչ մենք արդեն գիտենք, ու այդ ամենն ասի հումորով և հետաքրքիր պատմություններով։
Գ. Նորից ուսուցում. փոթորիկը օգտագործվում է որպես միջոց։ Մարկոս 2:8-12:
>>>> Ինչ — որ մեկը թող կարդա Մարկոս 2:8-9:
Ծանուցում: Հիսուս կարդաց նրանց մտքերը և մտքերում եռացող բարկությունը, հրապարակայնորեն հանդիմանեց 2:8 համարում գրառված հռետորական հարցով։
ՀԱՐՑ — Իններորդ համարի հարցը ի՞նչ է նշանակում։
ՊԱՏ․ — Այն նշանակում է, որ բժշկելը և ներելը բնականորեն պետք է միասին լինեն, ինչպես և գրված է Սաղմոսներում։
>>>> Ինչ — որ մեկը թող կարդա Մարկոս 2:10-12:
ՀԱՐՑ — Ի՞նչ է 11-րդ համարը հաստատում։
ՊԱՏ․ — Այն հաստատում է, որ Հիսուսը միանշանակ կարող է երկուսն էլ իրագործել՝ բժշկել մարմինը և ներել հոգին։ Տասներորդ համարում Հիսուսը հստակորեն նշում է, որ բժշկությունը պետք է դիտարկվի որպես ապացույց այն բանի, որ Ինքը կարող է բուժել թե՛ հոգին և թե՛ մարմինը։
ՀԱՐՑ — Արդյո՞ք Հիսուսն այս պահն օգտագործեց որպես ուսուցման միջոց։ Ինչպե՞ս։
ՀԱՐՑ — Այն է, ինչ մենք ցանկանում ենք, այսինքն՝ այն ամենը, ինչ մենք խնդրում ենք աղոթքով (տե՛ս դասի սկզբին քո գրառումը)։ Ի՞նչ է Նա ցանկանում մեզ տալ։
IV. Հիսուսի ոչ ավանդական ուսուցման մեթոդը՝ առաջնորդների ընտրությամբ։ Մարկոս 2:13-22:
>>>> Ինչ — որ մեկը թող կարդա Մարկոս 2:13:
Ա. Անսովոր ընտրությունը. Մարկոս 2:13-15:
ՀԱՐՑ — Հիսուսն ի՞նչ էր անում լճի մոտ հավաքված մեծ ամբոխի հետ։
ՊԱՏ․ — Նա ուսուցանում էր նրանց։ Մարկոսի հաճախակի հիշատակումից մենք կրկին տեսնում ենք, որ ուսուցանելը Հիսուսի ամենացանկալի գործունեությունն էր։
>>>> Ինչ — որ մեկը թող կարդա Մարկոս 2:14:
ՀԱՐՑ — Այս անգամ ո՞վ ընդհատեց Հիսուսի ուսուցումը։
ՊԱՏ․ — Աշակերտ ընտրելով՝ Հիսուս հենց ինքն ընդհատեց ուսուցումը։ Նա կանչեց Ալփեոսի որդի մաքսավոր Ղևիին, որպեսզի Իրեն հետևի։
ՀԱՐՑ — Կանչը վերաբերում էր կրոնական խմբին միանալուն, թե՞ առաջադրանքին։
ՊԱՏ․ — Ո՛չ մեկին, ո՛չ էլ մյուսին. այն Հիսուսին միանալու կոչ էր։ Նա չկանչեց Ղևիին կրոնի հետևելու, այլ Իրե՛ն հետևելու։
ՀԱՐՑ — Այն օրերին ո՞վ էր մաքսավորը, և ո՞վ կլինի մեր օրերում նմանատիպ պաշտոնակատարը։
ՊԱՏ․ — Հասարակությունից հավաքված հարկերը Հռոմեական կայսրության համար էին՝ օկուպացիոն ռազմական ուժի, որից զայրացած՝ դժգոհում էին հրեաները։ Հետևաբար, գումարները գանձվում էին օտար օկուպացիոն ուժի կողմից։ Հռոմեացիները հարկերը հավաքելու համար օգտագործում էին տեղացիներին, և հարկահավաքները գանձում էին այնքան գումար, որքան իրենք էին ցանկանում, որից որոշ ֆիքսված մաս տալիս էին հռոմեացիներին, իսկ մնացածն էլ իրենց էին պահում։ Հեշտ է հասկանալ, որ նման մարդիկ հասարակության կողմից համարվում էին «դավաճան» և ստորաքարշ: Մեր օրերում մաքսավորին համարժեքը կլիներ «կավատը» կամ էլ «թմրանյութ վաճառողը»։ Երկուսն էլ գումար են աշխատում՝ շահագործելով և ճնշելով այլ մարդկանց։
ՀԱՐՑ — Հիսուսը վտանգի ենթարկե՞ց Իր կրոնական հեղինակությունը, երբ Նա մարդկանց կողմից ատելի մաքսավորին կանչեց Իրեն հետևելու։
>>>> Ինչ — որ մեկը թող կարդա Մարկոս 2:15:
ՀԱՐՑ — Այս մարդու և իր ընկերների հետ հաց ուտելով՝ Հիսուսն ի՞նչ էր անում։
ՊԱՏ․ — Հիսուսն ընդունում էր նրանց, տալիս էր նրանց լեգիտիմություն։
Բ. Հիսուսն ուսուցնում էր՝ առերեսվելով իր գործողությունների հետևանքներին։ Մարկոս 2:16-27:
>>>> Ինչ — որ մեկը թող կարդա Մարկոս 2:16-17:
ՀԱՐՑ — Ի՞նչ ես մտածում 16-րդ համարի շուրջ։ Երբևիցե դուք տեսե՞լ եք՝ լավ համբավ ունեցող մարդու հեղինակությունը վտանգի ենթարկվի՝ պայմանավորված նրանով, թե ում հետ է շփվում։
Ծանուցում: Աստվածաշնչյան պատմություններում ինչ-որ մեկի հետ հաց ուտելը նշանակում էր ընկերություն անել այդ մարդու հետ։
Ծանուցում: Նորի՛ց նայիր Հիսուսի պատասխանին 17-րդ համարում:
>>>> Կարդա՛ Մարկոս 2:17:
ՀԱՐՑ — Ղևիին և նրա ընկերներին ընդունելով՝ Հիսուս ի՞նչ էր սովորեցնում։
ՀԱՐՑ – Եթե անկեղծ լինենք, ձեր ընտանիքում կամ ընկերների մեջ քանի՞սն են իրենց համարում հոգևոր առումով անառողջ։
ՀԱՐՑ — Հիսուսն ի՞նչ կասեր, եթե իրենք ընդունեին, որ իրենք մեղավոր են։
Ծանուցում: Այս հատվածը ցույց է տալիս, որ Հիսուսն իրատես էր մարդկության նկատմամբ, բայց նաև պատրաստակամ՝ մեր դժվարությունների մեջ մեզ օգնել։ Ես կարծում եմ, որ Մարկոսը նկատի ունի այն, որ եթե մենք մեզ համարում ենք Հիսուսի հետևորդներ, ապա մենք տեղյակ ենք մեր՝ մարդկանց սարսափելի միտումների մասին, բայցևայնպես պատրաստակամ ենք առերեսվե՛լ վերջիններիս։
III.Հիսուսի հետագա ոչ ավանդական ուսուցումը։
>>>> Ինչ — որ մեկը թող կարդա Մարկոս 2:18:
Ա. Մատուցել ասելիքը՝ օգտագործելով սովորական կրոնական գործունեությունը։ Մարկոս 2:18-20:
Ծանուցում: Խնդիրն այստեղ ծոմապահության մեջ էր։ Ծոմապահությունը կատարվում էր հրեա լուրջ հոգևորականների կողմից՝ շաբաթական երկու անգամ։ Քանի որ Հիսուսն էլ էր Ռաբբի, ապա նրանից էլ էր ակնկալվում նույն լրջությունն ու բարեպաշտությունը, ինչ մյուսներից։ Եթե Նա լավ Ռաբբի լիներ, իսկ ուսուցիչը պատասխանատու է աշակերտների գործունեության համար, ապա Հիսուսն էլ իր աշակերտներին ծոմապահության ռեժիմին սովորեցրած կլիներ։ Չնայած այլ տեղերում Հիսուսը խոսել էր ծոմապահության վերաբերյալ և ի նկատի ունեցել էր, որ իր աշակերտները հետագայում ծոմ կպահեն, բայց տվյալ ժամանակահատվածում Իր աշակերտները ծոմ չէին պահում։ Հովհաննես Մկրտչի աշակերտները ծոմ պահում էին և գիտեին, որ Հիսուսը Հովհաննեսի հետ կապ ունի, հետևաբար հարցը, թե ինչու Հիսուսի աշակերտները ծոմ չէին պահում, տեղին էր։ Այստեղ է, որ Հիսուսը ցուցադրեց ուսուցչի՝ իր զարմանալի ունակությունը։ Կարծես թե Հիսուսի դիտավորությունն էր, որ աշակերտները ծոմ չպահեն, որպեսզի իրենց «անգործությունը» օգտագործի որպես «դասի թեմա»։ Հնարավոր է՝ «սուրբ մարդկանց» միջավայրում նրբանկատորեն պլանավորած «անգործության» միջոցով էր Հիսուսը հավաքել Իր հանդիսատեսին։
ՀԱՐՑ — Ինչպե՞ս եք ընդունում այն փաստը, որ Հիսուսը բացարձակ չէր մտահոգվում, որ չի արդարացնում կրոնական գործիչների ակնկալիքները։ Դուք երբևիցե նման երևույթների հետ առնչվե՞լ եք կամ ականատես եղել եք, որ ուրիշներն առնչվեն նման երևույթների։
ՀԱՐՑ — Աշխարհի ամենասուրբ մարդն Իր հեղինակությամբ մտահոգվա՞ծ էր։ Իսկ ինչո՞վ էր Նա մտահոգված։
ՊԱՏ․ — Նա ավելի շատ մտահոգված էր ուսուցանվող նյութի կարևորությամբ. ինչ կսովորեին Իր աշակերտները և ունկնդիրները։
>>>> Ինչ — որ մեկը թող կարդա Մարկոս 2:19-20:
Ծանուցում: Այս իրավիճակում Հիսուսի վարքագիծն Իր ուսուցման մեթոդների վառ օրինակ է։ Նա առօրյա կյանքից փոխաբերություններ էր օգտագործում։ Նա խոսում էր այլաբանություններով։ Նրանց հարցերը լսելուց հետո Նա հետադարձ հարցով էր պատասխանում մարդկանց՝ մետաֆորներով կամ լսողներին ծանոթ իրավիճակային օրինակներով:
Ծանուցում: Ուշադրություն դարձրեք, որ նրանք իրենց տրամաբանությունը օգտագործելով՝ պետք է պատասխանեին հարցերին։ Նա նրանց ուղղորդեց ինքնուրույն պատասխաններ գտնելու։ Հիսուսն ստիպեց նրանց կիրառելու իրենց տրամաբանությունը։
ՀԱՐՑ — Այս երևույթի համարժեք օրինակը մեր օրերում ո՞րը կլինի։
ՊԱՏ․ — Նա ասաց, որ հնարավոր չէ ծոմ պահել, երբ «փառքը» իրենց հետ է։ Ճիշտ այնպես, ինչպես հնարավոր չէ ողբալ, երբ սիրահարված ես, և սիրեցյալդ նահանգից դուրս գտնվող դպրոցից ետ է վերադառնում տուն։ Ծոմ պահել իրենց տունդարձի ընթրիքին ճիշտ չէր լինի։ Նմանապես ճիշտ չէր լինի ծոմ պահել հարսանիքի արարողությանը, վերջինս կընկալվեր որպես վիրավորանք հյուրընկալողի կամ հարսի և փեսայի ծնողների կողմից։ Կա և՛ ծոմապահության, և՛ տոնակատարության համար բնականորեն ճիշտ ժամանակ։ Նույն կերպ վիրավորական կլիներ նաև այն, որ դուք տխրեիք՝ ձեր կողքին ունենալով ձեզ շատ սիրող մարդուն (եթե իհարկե որևէ սարսափելի բան տեղի չի ունեցել): Դուք կարող էիք նրան ասել, որ նա «ձեր կյանքի լույսն է», բայց նա հաստատ իրեն կզգար ինչպես չափազանց աղոտ լամպ։
ՀԱՐՑ — Ծոմ չպահելով՝ Հիսուսն ի՞նչ էր սովորեցնում։
ՊԱՏ․ — Նա մեզ սովորեցնում էր, որ որտեղ Աստծո ներկայությունն է, այնտեղ էլ Աստծո փառքն է։ Հիսուսը ճիշտ էր, երբ ասում էր, որ հնարավոր չէ ծոմ պահել, երբ Ինքն էր ներկա, որովհետև Փառքը ներկա էր։ Այնուամենայնիվ, հիշեք, որ Հիսուսը դեմ չէր ծոմ պահելուն, ուղղակի ամեն ինչ իր ժամանակին պետք է արվի։ Ուղղակի ճիշտ պահը չէր այն ժամանակը։
Բ. Հիսուսը շարունակեց ուսուցանել Իր ծառայության կամ Իր թագավորության էությունը։
>>>> Ինչ — որ մեկը թող կարդա Մարկոս 2:21-22:
Ծանուցում: Մեզանից շատերը մասնագիտությամբ դերձակ չեն, բայց դժվար չէ հասկանալ, որ եթե նոր կտորը, որպես կարկատան, օգտագործվի մաշված կտորի վրա, ապա հին կտորն ի վերջո կպատռվի։ Նույնը նոր գինու և նոր տիկերի դեպքում. նոր գինին սկսում է խմորվել, և եթե այն լցվի հին տիկերի մեջ, կփչանա և՛ գինին, և՛ տիկերը։ Տիկերը կպատռվեն, և գինին կթափվի։
ՀԱՐՑ — Այս ամենն ասելով՝ Նա ի՞նչ նկատի ուներ։
ՊԱՏ․ — Հնարավոր է՝ պատասխաններն արդեն կան։ Որոշ առումով 2:23-3:6 հատվածները սահմանում են, թե ինչ է նշանակում նոր գինու տիկ, բայց … մենք կանդրադառնանք այս հարցին մյուս շաբաթ։
ՀԱՐՑ — Մարկոս 2:13-17 հատվածների մետաֆորներն ի՞նչ էին նշանակում։
ՀԱՐՑ — Ղևի մաքսավորին կանչելը և 17-րդ համարի գրառումը ինչպե՞ս է մեզ օգնում հասկանալ «նոր գինին նոր տիկերում» եզրույթը (2:21-22)։
ՀԱՐՑ — Եթե քո եկեղեցում հոգևոր արթնություն լիներ և արդյունքում նոր մարդիկ գային եկեղեցի, ապա եկեղեցու համակարգում ի՞նչ պետք է փոխվեր։
ՊԱՏ․ — Հիսուսն ասաց, որ հին տիկերը չեն աշխատի, և նոր տիկերի կարիք կզգացվի։ Հիսուս եկավ, որ մարդուն ազատի մեղքից, այլ ոչ թե ուղղակի ուժեղացնի հոգևոր հաստատությունները։
ՀԱՐՑ — Արդյո՞ք մենք իսկապես ուզում ենք նոր գինի։ Մենք իրականում ուզո՞ւմ ենք արթնություն, թե ընդամենը ցանկանում ենք Աստծո ակտիվ ներկայությունը մեր վերահսկողության սահմաններում պահել։

ԱՍՏՎԱԾԱՇՆՉՅԱՆ ՀՂՈՒՄՆԵՐ

Մարկոս 2:1-12
Անդամալույծի բժշկումը

1 Օրեր անց Հիսուսը դարձյալ Կափառնաում մտավ։ Լուր տարածվեց, որ մեկի տանն է։ 2 Անմիջապես այնքան շատ մարդիկ հավաքվեցին, որ դռան մոտ նույնիսկ տեղ չկար։ Եվ նա Աստծու խոսքն էր քարոզում նրանց։ 3 Եվ նրա մոտ բերեցին մի անդամալույծի, որին բռնել էին չորս հոգով։ 4 Երբ ամբոխի պատճառով Հիսուսին մոտենալ չկարողացան, քանդեցին այն տան տանիքը, որտեղ նա էր, և անցք բաց անելով՝ իջեցրին մահիճը, որի վրա պառկած էր անդամալույծը։ 5 Հիսուսը, նրանց հավատը տեսնելով, անդամալույծին ասաց. «Որդյա՛կ, քո մեղքերը քեզ ներված են»։ 6 Դպիրներից ոմանք նստած էին այնտեղ և իրենց մեջ մտածում էին. 7 «Ինչպե՞ս է սա այդպես խոսում. հայհոյում է։ Ո՞վ կարող է մեղքերին թողություն տալ, եթե ոչ միայն մեկը՝ Աստված»։ 8 Եվ Հիսուսն իսկույն իր հոգում իմացավ, որ իրենց մտքում այդպես են մտածում, և նրանց ասաց. «Ինչո՞ւ եք ձեր մտքում նման բաներ մտածում։ 9 Ո՞րն է հեշտ. անդամալույծին ասել՝ “Քո մեղքերը ներված են քեզ”, թե՞ ասել՝ “Վե՛ր կաց, մահիճդ վերցրո՛ւ և քայլի՛ր”։ 10 Բայց որպեսզի իմանաք, որ Մարդու Որդին երկրի վրա մեղքերին թողություն տալու իշխանություն ունի (անդամալույծին ասաց), 11 ասում եմ քեզ՝ վե՛ր կաց, մահիճդ վերցրո՛ւ, քո տո՛ւն գնա»։ 12 Եվ սա իսկույն վեր կացավ, մահիճը վերցրեց ու բոլորի առաջ դուրս գնաց, մինչ բոլորը զարմանում էին ու Աստծուն փառաբանում՝ ասելով. «Այսպիսի բան երբեք չենք տեսել»։

Սաղմոս 103:3
3 Որ ներում է քո բոլոր մեղքերը, բժշկում է քո բոլոր ցավերը,

Մարկոս 2:13-22
Հիսուսը կանչում է Ղևիին
13 Եվ դարձյալ գնաց դեպի լճի եզերքը. ամբողջ ժողովուրդը նրա մոտ էր գալիս, և նա ուսուցանում էր նրանց։ 14 Անցնելիս տեսավ Ալփեոսի որդի Ղևիին՝ մաքսատանը նստած, ու նրան ասաց. «Իմ հետևի՛ց արի»։ Եվ նա վեր կացավ ու գնաց Հիսուսի հետևից։ 15 Եվ երբ նրա տանը սեղան էր նստել, շատ մաքսավորներ ու մեղավորներ էին Հիսուսի ու նրա աշակերտների հետ ճաշի նստել, որովհետև շատ մարդիկ էին նրա հետևից գնում։ 16 Բայց դպիրներն ու փարիսեցիները, տեսնելով, որ ուտում է մաքսավորների ու մեղավորների հետ, նրա աշակերտներին ասացին. «Ինչո՞ւ է մաքսավորների ու մեղավորների հետ ուտում և խմում»։ 17 Երբ Հիսուսը լսեց, նրանց ասաց. «Առողջներին բժիշկ պետք չէ, այլ հիվանդներին. ես եկել եմ ոչ թե արդարներին, այլ մեղավորներին ապաշխարության կոչելու»։
Հարց ծոմապահության մասին
18 Հովհաննեսի աշակերտներն ու փարիսեցիները ծոմ էին պահում։ Ոմանք նրա մոտ եկան ու ասացին. «Ինչո՞ւ են Հովհաննեսի ու փարիսեցիների աշակերտները ծոմ պահում, իսկ քո աշակերտները ծոմ չեն պահում»։ 19 Եվ Հիսուսը նրանց ասաց. «Մի՞թե փեսայի բարեկամները ծոմ պիտի պահեն, քանի դեռ նա իրենց հետ է. ինչքան ժամանակ որ փեսան նրանց հետ է, ծոմ չպիտի պահեն։ 20 Բայց օրեր կգան, և փեսան նրանց միջից կվերցվի. այդ օրերին էլ ծոմ կպահեն։
21 Ոչ ոք հին հագուստի վրա նոր կտորից կարկատան չի գցի, այլապես նոր կարկատանը հին կտորը կքաշի, և պատռվածքն ավելի վատ կլինի։ 22 Եվ ոչ ոք նոր գինին հին տիկերի մեջ չի լցնի, այլապես նոր գինին տիկերը կպայթեցնի, գինին կթափվի, տիկերն էլ կփչանան. այլ նոր գինին նոր տիկերի մեջ պետք է լցվի»։

Մարկոս 2:23-3:6
Շաբաթ օրը հարգելու մասին
(Մտթ. 12.1-8, Ղուկ. 6.1-5)
23 Եվ այնպես եղավ, որ նա շաբաթ օրն անցնում էր արտերով, ու նրա աշակերտներն սկսեցին հասկ պոկելով գնալ։ 24 Փարիսեցիները նրան ասացին. «Տե՛ս, շաբաթ օրով ի՛նչ են անում. օրինավոր չէ»։ 25 Եվ նա ասաց նրանց. «Դուք երբևէ չե՞ք կարդացել, թե Դավիթն ի՛նչ արեց, երբ կարիքի մեջ էր, երբ սոված էին և՛ ինքը, և՛ իր հետ եղողները. 26 ինչպե՛ս Աբիաթար քահանայապետի օրոք Աստծու տուն մտավ ու առաջավորության հացերը կերավ և իր հետ եղողներին էլ տվեց։ Այնինչ բացի քահանայից, ոչ ոքի համար օրինավոր չէր ուտելը»։ 27 Եվ Հիսուսը նրանց ասաց. «Շաբաթը մարդու համար է, և ոչ թե մարդը՝ շաբաթի համար։ 28 Հետևաբար Մարդու Որդին շաբաթի՛ էլ տերն է»։
3
Չորացած ձեռքի բժշկումը
(Մտթ. 12.9-14, Ղուկ. 6.6-11)
1 Հիսուսը դարձյալ ժողովարան մտավ։ Այնտեղ ձեռքը չորացած մի մարդ կար։ 2 Եվ սպասում էին Հիսուսին՝ տեսնելու, թե արդյոք շաբաթ օրով կբուժի՞ նրան, որպեսզի ամբաստանեին։ 3 Նա ձեռքը չորացած մարդուն ասաց. «Վե՛ր կաց, մեջտե՛ղ արի»։ 4 Իսկ նրանց հարցրեց. «Օրենքը որևէ մեկին թույլ է տալիս շաբաթ օրը բարի՞ գործ անել, թե՞ չար, մի կյանք փրկե՞լ, թե՞ կորցնել»։ Եվ նրանք լռեցին։ 5 Նա, իր շուրջը եղողներին բարկությամբ նայելով, նրանց սրտերի կուրության համար տրտմած, այն մարդուն ասաց. «Ձեռքդ մեկնի՛ր»։ Նա մեկնեց, ու նրա ձեռքն առողջացավ։ 6 Եվ փարիսեցիներն անմիջապես դուրս գնացին. հերովդեսականների հետ նրա դեմ խորհուրդ էին անում, թե նրան ինչպե՛ս կորցնեն։