ՄԱՐԿՈՍ 9:14-29 ԴԱՍ # 22
ՁԱԽՈՂՄԱՆ ՀԵՏ ԱՌՆՉՎԵԼԻՍ

I. Ողջույնի խոսք:
II. Ներածություն: Անցած շաբաթ մենք խոսեցինք «կրոնական փորձառությունների» մասին։ Նման պահերն անմոռանալի են։ Եթե մենք ուշադիր լինենք, ապա շատ կարևոր բաներ կարող ենք սովորել այդ փորձառություններից, որոնք էլ հսկայական ձեռքբերում կլինեն։ Սովորելու վայրերը և մեթոդները տարբեր են. մենք կարող ենք Լեռան գագաթին տրված փորձառությունից սովորել կամ հանգստի գոտում՝ մասնակցելով հրաշալի ծառայության, կարող ենք սովորել խորը աղոթքի հոգևոր փորձառությունից կամ հրաշալի ճամբարային փորձառությունից։ Բայց հովտում սովորելու հնարավորություն նույնպես կա։ Հովտում սովորելու առիթը հաճախ ձախողումն է։
Եկե՛ք տեսնենք, թե այս առումով աշակերտներն ինչ փորձառություն ունեցան։

III. Ուսուցում հովտում. Մարկոս 9:14-29:
Ա. Անդրադարձ պարտված աշակերտներին. Մարկոս 9:14-19։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 9:14-19։
ՀԱՐՑ — Ո՞վ ձախողվեց այստեղ։
ՊԱՏ. — Աշակերտները, որ մնացին հովտում։ Աշակերտներից երեքը տեսնում էին Հիսուսի, Մովսեսի և Եղիայի փառահեղ տեսիլքներ, մինչդեռ մյուս ինը դևերով լի հովտում փորձում էին օգնել չար ոգով բռնված մի երեխայի։
ՀԱՐՑ — Ի՞նչ եք կարծում, այս աշակերտներն ի՞նչ զգացին։
ՀԱՐՑ — Դուք ի՞նչ կզգայիք։ Հոգևոր առումով երբևիցե ձախողվե՞լ եք մեկ այլ մարդու օգնելու փորձերում։
>>>> Նորից կարդացե՛ք Մարկոս 9:19։
ՀԱՐՑ — Սա ցնցող է։ Ինչո՞ւ էր Հիսուսն այդքան կոպիտ, հատկապես բազմության առաջ։ Ինչո՞ւ Նա դա արեց։
ՊԱՏ. — Մեզանից շատերը կաթվածահար կլինեին, եթե մեր առաջնորդը հրապարակայնորեն նման բան ասեր։ Այնուամենայնիվ, նրանք գիտեին Հիսուսին և միգուցե նրանք ավելի ուժեղ էին, քան մեզանից ոմանք այսօր։ Նրանք գիտեին, որ ձախողվել էին։ Ում Աստված սիրում է, նրան ուղղում է (Հբ. 5:17, Սղ. 94:12, 119:75, Եբ․ 12:5-6 և Հտ. 3:19)։
Ուշադրությո՛ւն դարձրեք, որ տեքստում նրանց զգացմունքների մասին գրված չէ։ Այս դիպվածից հետո տեքստն արագ առաջ է անցնում՝ պատմելու իրենց աչքի առաջ զարգացող դրաման։ Երբեմն մեր զգացմունքները պետք է զսպվեն, և ավելի շատ ուշադրություն դարձվի, թե ինչ է կատարվում մեր շուրջը։
Բ. Հոր հետ առնչվելիս. Մարկոս 9:20-24։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 9:20-24։
ՀԱՐՑ — Ինչո՞ւ Հիսուսը 21-րդ տողում այդ հարցը տվեց։ Արդյո՞ք Նա չգիտեր ամեն ինչ։
ՊԱՏ. — Աստված երբեմն անտեղյակ է ձևանում մեր օգտի համար, և սա պատճառ ունի։
ՀԱՐՑ — Սա կարևո՞ր հարց էր։
ՊԱՏ. — Սա շատ պարզ հարց էր, բայց այս հարցին պատասխանելով՝ հայրը իր խորը ցավն ի հայտ բերեց, և մարդիկ լսեցին։ (Որպես ուսուցիչներ, խորհրդատուներ, երիտասարդների հետ աշխատողներ, ծնողներ՝ երեխաների հետ խոսելիս միշտ էլ ավելի խելամիտ է սկսել հեշտ հարցերից. երբեմն այդ հարցերն օգնում են նրանց սկսել մտածել։ Ավելի բարդ, անձնական և նուրբ հարցերն ավելի ուշ կարելի է առաջ քաշել։
ՀԱՐՑ — Արդյո՞ք հայրը խուճապի մատնվեց 22-րդ տողի վերջում։
ՊԱՏ. — Տպավորությունը գրեթե այնպիսին է, որ մինչդեռ հայրը նկարագրում էր տղայի վիճակը, նրա մտահոգությունը տղայի կարիքների համար ավելի սրվեց, և նա սկսեց հուսահատորեն օգնություն խնդրել։
ՀԱՐՑ — Որքանո՞վ էր նրբանկատ 9:23-ում Հիսուսի արձագանքը։
ՊԱՏ. — Նորմալ է, որ երբեմն Հիսուսի վարքագիծը մեզ շփոթության մեջ է գցում։ Նա շատ լավ տեղյակ է, թե մեր կյանքի հետ Իր վարվելու ձևն ինչպես է շփոթության մեջ գցում մեզ այսօր։ Մեզ համար շատ օգտակար կլիներ հոգևոր հասունությունը, եթե մենք խորհեինք, թե Իր գործողություններն ի՞նչ էին նշանակում այն ժամանակ, որպեսզի հասկանանք, թե ինչպես մեկնաբանել Իր գործողություններն այսօր։ Հիսուսն այսօր գործում է այնպես, ինչպես Նա գործում էր այն ժամանակ։ Նա չի փոխվում։ Հիսուս Քրիստոսը նույնն է միշտ՝ երեկ, այսօր և հավիտյան (Եբ. 13:8)։
Ծանուցում: Առաջին հերթին մենք պետք է հասկանանք, որ սերը տարբեր ձևերով է արտահայտվում։ Այս պարագայում Հիսուսն այնքան պարտադրող և պահանջկոտ էր, որ այս խեղճ աղքատին անելանելի դրության մեջ գցեց: 23-րդ տողում դուք կարող եք լսել Հիսուսին գրեթե հանդիմանելիս՝ պահանջկոտ տոնով։ Իր տղայի վիճակի վերաբերյալ հայրն արտահայտեց իր խորը ցավը և օգնություն խնդրեց, մինչդեռ Հիսուսը կարծես թե վիրավորվեց և հանդիմանեց հորը։
ՀԱՐՑ — Հայրն ինչպե՞ս արձագանքեց։
ՊԱՏ․ — Հավատում եմ, բայց օգնի՛ր ինձ իմ անհավատության մեջ, ասել է թե՝ նա հավատք ուներ, բայց ունեցածը բավարար չէր։ Նա հակադրություններով լի էր։ Այս մարդը շատ նման էր աշակերտներին։ Այսօր այս մարդու հետ մենք շատ նմանություններ ունենք։
ՀԱՐՑ — Այս ծնողի համար խիստ անհանգստացած՝ Հիսուսն ի՞նչ արեց։
ՊԱՏ․ — Հիսուսը նրա գլխին ոչ քարոզ կարդաց և ոչ էլ փողի մասին որևէ ակնարկ արեց։ Նա մղեց մարդուն խոստովանելու երկու բան՝ իր հավատքը և անհավատությունը։ Երբ մենք վերջապես կարողանում ենք ինքներս մեզ տեսնել, այս դեպքում ենք միայն դառնում ավելի լավ մարդ։ Հաշվի առնելով այն, որ այստեղ մեզանից շատերը հավատքի և անհավատության խառնուրդ են, լավ է, որ մենք տեղյակ լինենք այս մասին։
Գ. Դևի հետ առնչվելիս․ Մարկոս 9:25-27։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 9:25-27։
ՀԱՐՑ — Արդյո՞ք տղային բժշկելը դժվար էր Հիսուսի համար։ Արդյո՞ք դժվար էր Հիսուսի համար դևի հետ պայքարելը։
ՊԱՏ․ — Ոչ։ Երբեք Հիսուսի՝ դևի հետ առնչվելը պայքարի բնույթ չի կրել։ Ամենակարողը կատարյալ, չթուլացող, անհաղթ զորություն է։ Հիսուսն ուղղակի հրամայեց։ Էականը Հիսուսի դերն այստեղ տեսնելն է։
ՀԱՐՑ — Ո՞ւմ զորությամբ բժշկությունն արվեց։ Հա՞յրն օգնեց։
ՊԱՏ․ — Հիսուսն էր և միայն Հիսուսը, որ բժշկեց տղային՝ առանց հոր կողմից որևէ օգնության։ Միակ բանը, որ հայրն արեց, այն էր, որ գիտակցեց, որ ունի հավատք, բայց նաև՝ անհավատություն։
ՀԱՐՑ — Եթե բժշկությունը միայն Հիսուսի զորությամբ տեղի ունեցավ, ապա ինչո՞ւ Հիսուսը հորը հունից հանեց։
ՊԱՏ․ — Հիսուսը գիտեր, որ ինքը հեշտությամբ կարող էր բժշկել տղային։ Նա գիտեր, որ այդ դեպքում տղան ուղղակի տուն կգնար, իսկ տղան ավելիի կարիքն ուներ։ Տղան հոգևոր առումով ուժեղ հոր կարիք ուներ։ Երիտասարդ տղաներն ուժեղ հայրերի կարիք ունեն։ Աստված կարող է բժշկել մեր մարմինները կամ դևից մեզ ազատել, բայց Տերը նաև կարևորում է մարդու ներքին որակները, այլապես պարգևը շատ քիչ բան կտա մեզ կյանքում։ Բժշկված մարդու շուրջ գտնվող մարդիկ ավելի ուժեղ պետք է լինեն։ Նրանց սթրեսի փորձառությունը կարող է ուժեղացնել նրանց՝ հանուն ֆիզիկապես բժշկվածների։ Աստված Իր մտքում միշտ ավելին ունի, քան մենք։
Դ. Ձախողումը աշակերտների մեջ․ Մարկոս 9:28-29։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 9:28-29։
ՀԱՐՑ — Աշակերտները կարծում էին, որ կարո՞ղ են մոտենալ Հիսուսին։
ՊԱՏ․ — Մեզանից նրանք, ովքեր առաջնորդի դիրքում են, երբեմն ստիպված են կտրուկ լինել՝ շտկելու համար, բայց նրանք, ում ուղղում ենք, պետք է իմանան, որ մեզ հնարավոր է մոտենալ անգամ հանդիմանությունից հետո։ Մենք պետք է հասանելի լինենք, եթե նրանք մեզ մոտենալու խիզախություն ունենան։
Ծանուցում։ Աշակերտները հրապարակայնորեն էին սխալ թույլ տվել և հրապարակայնորեն էլ հանդիմանվեցին (9:19)։ Սա այնքան էլ լավ բան չէ, շատ ավելի ճիշտ կլիներ, եթե Հիսուսը ծածուկ և անհատական նրանց հանդիմաներ, իսկ հրապարակայնորեն աջակցեր աշակերտներին։ Մենք նկատում ենք, որ Հիսուսը կոպիտ էր հոր հետ։ Նրա հանդեպ Հիսուսի կոպտությունն օգնեց տեսնել սեփական անհավատությունը։
ՀԱՐՑ — Կարելի՞ է արդյոք աշակերտների հրապարակային այս հանդիմանությունը լավ բան համարել։ Ի՞նչ հնարավոր լավ հետևանքներ կարող է սա ունենալ։
ՊԱՏ․ — Ի թիվս այլ բաների, սա նաև արդարության օրինակ է։ Որքա՞ն հաճախ են առաջնորդները հրապարակայնորեն գովեստի արժանանում հանրային հաջողության համար, բայց չեն ցանկանում հրապարակայնորեն հանդիմանվել՝ հանրության առաջ ձախողման դեպքում։ Հանրային հանդիմանությունն առաջնորդներին կարող է սթափեցնել և խոնարհեցնել նրանց մինչև «հասարակ» լինելու աստիճանը։ Մենք բոլորս ենք սխալներ գործում և բոլորս ուղղվելու կարիք ունենք։ Սխալվելիս առաջորդը չի որակազրկվում։ Սխալներից դասեր չքաղելու դեպքում է նա բովանդակազրկվում։
ՀԱՐՑ — Բարդ հոգևոր խնդիրներին առնչվելիս՝ ինչպիսի՞ն է էկսորսիզմը, ձախողման հետևանքներից ելքը ո՞րն է։
ՊԱՏ․ — Աղոթքը։ Մի բան, որին մենք՝ առաջնորդներս, ավելի շատ ժամանակ պետք է տրամադրենք։ Ի՞նչ է աղոթքը։ Աղոթքը Տիրոջ հետ ժամանակ անցկացնելն է և Իր հետ խոսելը։ Այն, ինչ տղայի հայրն էր անում, ընդամենը Հիսուսի հետ խոսում էր, իսկ Հիսուս Աստված է։ Աստծո հետ խոսելը հավասար է աղոթքի։
Մինչ խոսում ենք Հիսուսի հետ, Հոր խոսքը որպես աղոթքի օրինակ կարելի է ընդունել։ Նույնը վերաբերում է նաև ինն աշակերտներին, ովքեր Հիսուսին հարցրին իրենց ձախողման պատճառների մասին, երբ չէին կարողացել դևերին հանել։ Նրանք նույնպես աղոթում էին։
Ծանուցում։ Աշակերտներն իմաստուն գտնվեցին, երբ իրենց ձախողման վերաբերյալ Հիսուսին հարցադրումներ արեցին։
Ծանուցում։ Եթե աշակերտները զրույցի բռնվեն և խոսեն Հիսուսի հետ (ինչպես հայրը արեց), նրանք նույնպես դասեր կսերտեն, ինչպես հայրը սերտեց 9:21-24 -ում։ Նրանք նույնպես, եթե հարցադրումներ առաջ բերեն, կհասկանան, որ հավատք ունեն, բայցևայնպես առավել հավատքի կարիք ունեն։ Այդ մեր խառը բնույթի կամ հավատքի պակասության հետ առերեսվելն է, որ սկիզբ է դնում մեր հոգևոր զորության հասունությանը, որպեսզի հետագայում մենք կարողանանք օգնել ուրիշներին։ Մեր միջի անհավատությանը առերեսվելուց խուսափելը մեզ դարձնում է «անհավատ սերունդ» (9:19)։ Փոփոխության ճանապարհը հարցեր տալն է, մեր ձախողումների մասին Աստծո հետ խոսելը։

ԱՍՏՎԱԾԱՇՆՉՅԱՆ ՀՂՈՒՄՆԵՐ

Մարկոս 9:14-29
Պիղծ ոգով բռնված տղայի բժշկումը
(Մտթ. 17.14-21, Ղուկ. 9.37-44ա)
14 Եվ երբ մնացած աշակերտների մոտ եկավ, տեսավ նրանց շուրջը հավաքված մեծ բազմություն և դպիրներին, որ վիճում էին նրանց հետ։ 15 Իսկույն ամբողջ ժողովուրդը, նրան տեսնելով, անակնկալի եկավ ու ընդառաջ վազեց նրան ողջունելու։ 16 Հիսուսը դպիրներին հարցրեց. «Ինչի՞ մասին եք վիճում նրանց հետ»։ 17 Ժողովրդի միջից մեկը պատասխանեց ու ասաց. «Վարդապե՛տ, քեզ մոտ եմ բերել իմ որդուն, որն իր մեջ պիղծ ոգի ունի և համրացել է։ 18 Որտեղ այն նրան բռնում է, գետնով է տալիս, և նրա բերանից փրփուր է դուրս գալիս, ատամներն է կրճտացնում և փայտանում է։ Քո աշակերտներին ասացի, որ հանեն դրան, բայց չկարողացան»։ 19 Նա պատասխանեց ու ասաց նրանց. «Ո՛վ անհավատ սերունդ, մինչև ե՞րբ եմ ձեզ հետ լինելու, մինչև ե՞րբ եմ ձեզ հանդուրժելու։ Նրան ինձ մո՛տ բերեք»։ 20 * Եվ նրան իր մոտ բերեցին։ Հենց որ ոգին Հիսուսին տեսավ, անմիջապես ցնցեց տղային, և նա ընկավ գետնին, թավալվում էր, ու բերանից փրփուր էր դուրս գալիս։ 21 Հիսուսը նրա հորը հարցրեց. «Որքա՞ն ժամանակ է նրան այս պատահել»։ Նա ասաց. «Մանկությունից. 22 շատ անգամ նրան նաև կրակի ու ջրի մեջ է գցել, որ կորստյան մատնի։ Բայց եթե կարող ես մի բան անել, գթա՛ մեզ և օգնի՛ր»։ 23 Հիսուսը նրան ասաց. «Եթե կարող ես հավատալ. հավատացողի համար ամեն ինչ հնարավոր է»։ 24 Այդժամ տղայի հայրն աղաղակեց ու արտասուքով ասաց. «Հավատում եմ, Տե՛ր, օգնի՛ր իմ անհավատությանը»։ 25 Երբ Հիսուսը տեսավ, որ բազմություն է կուտակվում, սաստեց պիղծ ոգուն ու նրան ասաց. «Համր ու խո՛ւլ ոգի, ես քեզ հրամայում եմ, դո՛ւրս արի նրա միջից ու այլևս չմտնե՛ս նրա մեջ»։ 26 Եվ ոգին, աղաղակելով ու տղային սաստիկ ցնցելով, դուրս ելավ։ Եվ տղան մեռելի պես եղավ, այնպես որ շատերն ասում էին, թե մեռավ։ 27 Հիսուսը բռնեց նրա ձեռքից, բարձրացրեց նրան, և նա ոտքի կանգնեց։
28 Եվ երբ նա տուն մտավ, աշակերտները նրան առանձին հարցրին. «Մենք ինչո՞ւ չկարողացանք հանել նրան»։ 29 Եվ նա ասաց նրանց. «Այդ դիվային սերնդին ոչ ոք այլ կերպ չի կարող դուրս հանել, եթե ոչ աղոթքով ու ծոմով*»։

Հբ․ 5:17
17 Երանելի է այն մարդը, որին Աստված խրատում է. ուրեմն Ամենակարողի հանդիմանությունը մի՛ մերժիր։

Սղ․ 94:12
12 Երանի՜ այն մարդուն, որին դու ես խրատում, ո՜վ Տեր, և քո օրենքը սովորեցնում ես նրան,

Սղ․ 119:75
75 Գիտեմ, Տե՛ր, որ արդարությամբ են քո դատաստանները, և իրավունքով ինձ խոնարհեցրիր։

Եբ․ 12:5-6
4 Դուք դեռ արյուն թափելու չափ չեք պատերազմել՝ մեղքին հակառակ կանգնելու, 5 և մոռացել եք այն խրատը, որով ձեզ հետ խոսում է իբրև որդիների.
«Որդյա՛կ իմ, Տիրոջ խրատը մի՛ անարգիր
և ո՛չ էլ նրանից հանդիմանվելու ժամանակ վհատվիր.
6 որովհետև Տերն ում սիրում է, խրատում է.
պատժում է ամեն զավակի, որին ընդունում է»
Հտ․ 3:19
19Ում ես սիրում եմ, հանդիմանում եմ և խրատում։ Ուրեմն նախանձախնդի՛ր եղիր և ապաշխարի՛ր։
Եբ․ 13:8
8 Հիսուս Քրիստոսը նույնն է երեկ, այսօր և հավիտյան։