ՄԱՐԿՈՍ 9:30-37. ԴԱՍ # 23
ՄԵԾՈՒԹՅԱՆ ՀԱՍՆԵԼՈՒ ԲԱՆԱԼԻՆ՝ ԸՆԴՈՒՆԵԼԸ

I. Ողջույնի խոսք։
II. Ներածություն։
ՀԱՐՑ — Դուք երբևիցե զուտ առաջնորդների հանդիպումների մասնակցե՞լ եք։ Դուք երբևիցե եղե՞լ եք հատուկ հանձնաժողովում։ Ինչպե՞ս եք ձեզ զգացել։
ՊԱՏ. — Երբեմն հետաքրքիր է լինել արտոնյալների շրջապատում։ Այնուամենայնիվ, հանուն Հիսուսի աշխատելու դեպքում իրավիճակն այլ է։ Եկեք տեսնենք, թե ինչն է տարբերությունը։ Մարկոս 9:30-50 -ում Հիսուսը հատուկ հանդիպում է կազմակերպում։ Սա վերջին դրվագն է մինչ կրկին Երուսաղեմում հասարակական ծառայության իր մուտք գործելը (գլուխ 10-ում սկսվող) և, փաստորեն, ընդառաջ Իր մահվանը գնալը։
III. Բանալի ճշմարտությունները նորից սովորեցնելիս. Մարկոս 9:30-32։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 9:30-31։
Ծանուցում։ Նա ճամփորդում էր ծանոթ վայրերով, բայց չէր ցանկանում ճանաչված լինել։
ՀԱՐՑ — Ո՞րն էր Նրա նպատակը կամ մտադրությունը, ի՞նչ դրդապատճառներից ելնելով Նա չէր ցանկանում որևէ մեկի կողմից ճանաչված լինել։
ՊԱՏ. — Կարծես թե Նա ցանկանում էր Իր աշակերտներին սովորեցնե՛լ։ Նա չէր ցանկանում հասարակական աշխատանք կատարել և առնչվել բազմության հետ։ Նա ցանկանում էր գլխավորապես և միայն Իր աշակերտների հետ գործ ունենալ։
Այսպիսով՝ այսօրվա և նաև վաղվա դասը հանրության համար չէ, այլ այն մարդկանց համար, ովքեր առաջնորդների թիմից են կամ դպրոցի ակնառու դեմքերից, խմբից կամ եկեղեցուց։ Եթե դուք առաջնորդ չեք, ուշադիր եղեք դասին և տեսեք, թե ինչպես պետք է գործի ճշմարիտ առաջնորդը։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 9:31-32։
ՀԱՐՑ — Ի՞նչ երեք բան կար, որ նա ցանկացավ սովորեցնել։
ՊԱՏ. — Մարդու Որդին պետք է մատնվեր մարդկանց ձեռքը, սպանվեր նրանց կողմից և երեք օր հետո հարություն առներ։
ՀԱՐՑ — Ինչպե՞ս աշակերտներն արձագանքեցին։
ՊԱՏ. — Աշակերտները չհասկացան Հիսուսի ասածները, և նաև վախեցան Նրան հարցնել, թե Նա ինչ նկատի ուներ։ Այս նույն ճշմարտությունը Նա ավելի շուտ էլ էր նրանց հայտնել (8:31 և 9:9-10)։
ՀԱՐՑ — Ինչո՞ւ նրանք այսպես արձագանքեցին։
ՊԱՏ․ — (տե՛ս Լեյն, էջ 337)։ Իմ կարծիքով, նրանք հիմնականում գործում էին վախի ազդեցության տակ։ Փորձել հասկանալ ավելին, թե Նա ինչ նկատի ուներ, շատ ցավոտ էր աշակերտների համար։ Ժամանակներ են լինում, երբ մենք չենք ցանկանում հասկանալ, որովհետև մենք վախենում ենք իրականությունը տեսնել։ Երբեմն մենք չենք լսում, թե մեզ մտերիմներն ինչ են ասում, որովհետև մենք ենթագիտակցորեն մտածում ենք, որ ի վիճակի չենք լինի լսել կամ արձագանքել լսածին։ Աշակերտները բավականին նման էին մեզ։ Նրանք կիրառում էին սելեկտիվ լսողություն։ Նրանք լսում էին միայն այն, ինչ ցանկանում էին լսել։ Նրանք չէին ցանկանում լսել այն մասին, որ իրենց առաջնորդը մատնվելու է Իր թշնամիների ձեռքը և սպանվելու նրանց կողմից։
ՀԱՐՑ — Այս առումով Հիսուսը պարտադրե՞ց նրանց ավելին լսել և ընդունել։
ՊԱՏ. — Ո՛չ։
Ծանուցում։ Ուսուցման բանալին այսօր սա է․ եթե դուք չեք հասկանում խաչը, ապա դուք չեք կարող հասկանալ պսակը։ Եթե դուք չեք հասկանում գինը, ապա նաև չեք կարող հասկանալ պարգևը կամ փառքը։ Աշակերտների՝ Հիսուսի մահվան հետ առնչվելու դժկամությունը կհանգեցներ Նրա իրական փառքը վերջինների կողմից չհասկացվելու արդյունքին։ Եթե նրանք չկարողանային հասկանալ Նրա «մահը», ապա չէին էլ կարող տեսնել և հասկանալ հարությունը (9:31 դ)։ Նմանապես, նրանք պետք է հասկանային իրենց սեփական մահը (հատկապես եսասիրության և եսակենտրոն հավակնությունների մահը), եթե իրենք ցանկանում էին հասկանալ իրենց իրական դերը Աստծո թագավորությունում։
IV. Դեպի մեծություն ճանապարհն ընդունելու մեջ է. Մարկոս 9:33-37։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 9:33-37։
ՀԱՐՑ — Հիսուսը կարիք ունե՞ր հարց տալու, թե որն էր աշակերտների քննարկման թեման։
ՊԱՏ. — Տպավորությունն այն է, որ Հիսուսի համար սա կարևոր էր։ Հետևաբար, Նա առաջ քաշեց այդ հարցը, որովհետև իրենց նեղ շրջապատով էին։
ՀԱՐՑ — Ինչո՞ւ նրանք չպատասխանեցին։
ՊԱՏ. — Հնարավոր է՝ նրանք մի քիչ շփոթված էին։
Նորի՛ց բացեք Մարկոս 9:31։
>>>> Դո՛ւք կարդացեք Մարկոս 9:31։
Ծանուցում։ Նրանք չցանկացան ընդունել Մարկոս 9:31-ի ճշմարտությունը։ Նրանք չցանկացան առնչվել այդ մտքի հետ, որի պատճառով Հիսուսը փորձեց այլ ճանապարհով մոտենալ այս խնդրին։ Նա այժմ կենտրոնացավ իրենց քննարկման թեմայի վրա, որն այն մասին էր, թե իրենցից ով ավելի բարձր դիրք ունի։ Մեկը մյուսի հանդեպ իրենց գրաված դիրքերով էին փորձում ինքնահաստատվել:
Ծանուցում։ Սա իրենց մշակույթի արդյունքն էր, որ անընդմեջ փորձում էին իրենց սոցիալական կարգավիճակը հաստատել կամ ճշտել։ Այս երևույթը մեզ շատ բան է այսօր հիշեցնում, այդպես չէ՞։ Մենք հաճախ ենք գնումներ կատարում, ուտում, մեքենա վարում (և անգամ հատուկ մտածված ինչ-որ ուղղությամբ ջանքեր գործադրում) ոչ այն պատճառով, որ նշված գործողությունները լավ են կամ հաճելի (Լեյն, էջ 339), այլ որովհետև դրանք բարձրացնում են մեր սոցիալական կարգավիճակը։ Հիսուսի աշակերտները հավանաբար մտածում էին, որ գալիք Աստծո թագավորությունում նրանք բարձր դիրքեր են ունենալու, ասենք օրինակ՝ պետքարտուղար, տրանսպորտի նախարար, վարչապետ, Եգիպտոսի նահանգապետ և այլն։
ՀԱՐՑ — Հիսուսն ինչպե՞ս արձաքանքեց նրանց հավակնություններին։
ՊԱՏ․ — Տե՛ս Մարկոս 9:35։ >>> Նորից կարդացե՛ք Մարկոս 9:35։
ՀԱՐՑ — Հիսուսն ինչպե՞ս պարզաբանեց 9:35-ում Իր պատասխանը։
ՊԱՏ․ — Նա շատ վառ և պատկերավոր ձևով 9:36.-ում արձագանքեց այդ խնդրին՝ երեխայի օրինակը բերելով։
>>>> Նորի՛ց կարդացեք Մարկոս 9:36-37։
Ծանուցում։ Արամեական լեզվում «երեխա» բառը նշանակում է նաև «ծառա» (Լեյն, էջ. 340)։
Ծանուցում։ Եթե երեխային կամ ծառային ընդունելը բանալին է մեծության հասնելու, ապա ինչպե՞ս պետք է սա արվի։
ՀԱՐՑ — Ինչպե՞ս պետք է Հիսուսի անունով երեխա կամ ծառա ընդունել։
ՊԱՏ․ — Թույլ տվեք ձեզ ներկայացնել վերը նշվածը կիրառելու չորս տարբեր եղանակներ։
1. Առնչվելով նրանց հետ, ովքեր թվացյալ մեզնից ցածր են։
ՀԱՐՑ — Կարևո՞ր է արդյոք այն, թե ինչպես ենք մենք վարվում ռեստորանում մատուցողի հետ։
ՀԱՐՑ — Կարևո՞ր է արդյոք այն, թե մենք ինչպես ենք վարվում մեր գործընկերների հետ, ովքեր պաշտոնով մեզանից ցածր են։ Արդյո՞ք Աստծո համար կարևոր է, թե մենք ինչպես կընկալենք և կընդունենք նշված մարդկանց։
ՊԱՏ. — Մեր մեծությունը կապված է վերը նշվածի հետ։ Եթե մենք ընդունենք այս մարդկանց հարգանքով, գթասրտությամբ և քաղաքավարի, ապա մենք ընդունած կլինենք Հիսուսին, և Հիսուսին ընդունելով՝ ընդունած կլինենք Աստծուն։
Ծանուցում։ Պատկերացրեք երեխաներ, որ ծայրահեղ կոպիտ են այլ երեխաների հետ։ Հարցին՝ ինչո՞ւ են իրենց ավելի բարձր դասել այլ երեխաներից, պատասխանել են․ «Ես ունեմ $.75 իմ գրպանում»։ Մենք կծիծաղենք նման պատասխանի վրա, որովհետև մենք ավելին ունենք։ Մենք տեսնում ենք բոլոր երեխաների արժեքը, և մեզ համար կարևոր չէ, թե որքան գումար իրենք ունեն իրենց գրպանում։ Այնուամենայնիվ, մենք քանի՞ անգամ ենք վերևից նայել և արհամարհել ուրիշներին, որովհետև իրենք չունեն մեր գումարի չափ գումար։ Հիսուսը նման բաներից չի՛ ազդվում։ Նա աշխարհն է ստեղծել։ Բլուրների վրայի բոլոր անասուններն Իրենն են։ Նրա վրա չեն ազդում նաև աշխարհի չափազանց հարուստները։ Նա նրանց չի դատելու իրենց հարստությունը հաշվի առնելով կամ այն, թե որքան գումար են հատկացրել բարեգործությանը։ Նրանք կդատվեն այն բանով, թե սուպեր-հարուստներն ինչպես են վարվել իրենցից ստորադաս գործընկերների կամ ծառայողների հետ։
2․ Երեխաների հետ առնչվելու կարևորության գիտակցումը։
ՀԱՐՑ — Արդյո՞ք եկեղեցում ամենակարևորները նրանք են, ովքեր քարոզում են և կիրակնօրյա դպրոցում դասավանդում։ Իսկ նրանք, ովքեր աշխատում են երիտասարդների հետ կամ մանկապարտեզո՞ւմ։
ՊԱՏ. — Եկեղեցու խորհրդում ծառայողները կամ գումար նվիրաբերողները չեն եկեղեցու մեծերը, այլ այն մարդիկ, ովքեր ընդունում են երեխաներին և ցածր խավի մարդկանց։ Այստեղ է Աստծո սիրտը։
3․ Տեսնելով ապաշխարության անհրաժեշտությունը՝ այն առումով, թե ինչպես ենք մենք վերաբերվում «փոքրերին»։
ՀԱՐՑ — Ի՞նչ երեխաների ենք մենք ճանաչում այսօր, որոնք ընդունված չեն։ Այստեղ Հիսուսն ո՞ւմ կարող է նկատի ունենալ։
ՀԱՐՑ — Արդյո՞ք մեր հարազատների մեջ կան երեխաներ, ովքեր ընդունված կամ սիրված չեն։
ՊԱՏ. — Միայն ճշմարիտ քրիստոնյան նման մերժված հարազատին ընդառաջ կգնա և սիրով կընդունի, հատկապես ծնողազուրկ կամ միակողմանի ծնողազուրկ երեխաներին, կամ էլ ոչ ապահով ընտանիքից դուրս եկած երեխային, կամ այն երեխային, ում ծնողներն իմաստուն կյանք չեն վարում։ Ավելին, Հիսուսը կցանկանա, որ մենք մեր հարազատների միջից ընդունենք այն մարդկանց, ովքեր սարսափելի սխալ են թույլ տվել։
Հիսուսը հետևում է, հույս ունի։ Եթե մենք ընդունենք նրանց, Հիսուսին ընդունած կլինենք և, հետևաբար, նաև Աստծուն։
4․ Կենտրոնանալով անհավատների վրա։
ՀԱՐՑ — Իսկ հենց մեր թաղամասո՞ւմ՝ մեր ճամբարի կամ եկեղեցու երեխաները։
ՊԱՏ․ — Կարծում ենք՝ մենք չենք կարող ասել, որ Հիսուսի հետևորդներ ենք, եթե հենց մեր հարևանությամբ ապրող երեխաներով գործնականորեն մտահոգված և հետաքրքրված չենք։ Աստվածաշնչի մասին լսելու նրանց միակ հնարավորությունը մեր միջոցով է։ Մենք չենք կարող թաքնվել «դա մեր ծառայությունը չէ» կարգախոսի ետևում, որովհետև մեր մեծությունը կախված է այն բանից, թե ինչպես կընդունենք այս երեխաներին։
Ծանուցում: Այս սենյակում շատերն իրենց սրտի խորքում կցանկանային լինել համբավավոր քրիստոնյա։ Այս ամենի սկիզբը, հնարավոր է, չլինի ինչ-որ պաշտոն, հեղինակություն ձեռք բերելով, ինչ-որ առաքելության խմբում ներգրավվելով կամ ճիշտ վարդապետությանը տիրապետելով, այլ Հիսուս Քրիստոսին հնազանդվելով։ Ի՞նչ ենք անում մենք երեխաների համար։ Իսկ հենց մեր ընտանիքում մերժվածների՞ համար։ Իսկ երեխաներին օգնող ծրագրերի մասնակցության հարցում։ Իսկ մերժված երեխաներին ավետարանելու գործում։
ՀԱՐՑ — Ինչպե՞ս կարող է նման երեխաներին ընդունելը համարվել «սեփական անձի համար մահ/մահանալ» կոնցեպտ, որ մենք քննարկեցինք վերևում։ Սա ինչպե՞ս կարող է «խաչ կրել» նշանակել։
Ծանուցում։ Միայն վերնախավն է, հատուկ կոչվածները և աշակերտները, ում սովորեցրել են ինչպես մեծահամբավ լինել։ Այսպիսով, եթե մենք տեսնում ենք, որ մենք հատուկ հոգատարություն և մտահոգություն ենք ցուցաբերում այն բանի հանդեպ, թե երեխաներին կամ մատուցողին ինչպես են վերաբերվում, ապա այս պահին ենք մենք հասկանում, որ Աստծո կողմից ենք ուղղորդվում։ Մենք առանձնահատուկ ենք, միայն ներքին շրջանակներում մարդկանց են այս բաները սովորեցրել։ Երբ հանդիպում ենք մարդկանց, ովքեր մարդկանց ընդունում են այնպես, ինչպես Հիսուսը կընդուներ, մենք նրանց պետք է համարենք Նրա համախոհներից։

ԱՍՏՎԱԾԱՆՉՅԱՆ ՀՂՈՒՄՆԵՐ

Մարկոս 8:31
31 Հիսուսը սկսեց նրանց ուսուցանել, որ Մարդու Որդին պետք է շատ չարչարվի, փորձության ենթարկվի ծերերից, քահանայապետներից ու դպիրներից, պետք է մահանա և երեք օր հետո հարություն առնի։

Մարկոս 9:9-10
9 Լեռից իջնելիս նրանց պատվիրեց, որ իրենց տեսածի մասին ոչ մեկի չպատմեն մինչև այն ժամանակը, երբ Մարդու Որդին մեռելներից հարություն առնի։ 10 Նրանք այդ խոսքն իրենց մեջ պահեցին ու իրար հարցնում էին, թե ինչ է նշանակում՝ մեռելներից հարություն կառնի։

Մարկոս 9:30-37
Հիսուսը կրկին խոսում է մահվան և հարության մասին
(Մտթ. 17.22-23, Ղուկ. 9.44բ-45)
30 Նրանք այնտեղից դուրս եկան և անցնում էին Գալիլեայի միջով։ Հիսուսը չէր ուզում, որ որևէ մեկն իմանա, 31 որովհետև աշակերտներին ուսուցանում էր ու ասում, թե Մարդու Որդին մարդկանց ձեռքն է մատնվելու, և նրանք պիտի սպանեն նրան, բայց երբ սպանվի, երրորդ օրը հարություն է առնելու։ 32 Իսկ նրանք այդ խոսքը չէին հասկանում ու վախենում էին նրան հարցնել։
Ո՞վ է մեծ
(Մտթ. 18.1-5, Ղուկ. 9.46-48)
33 Հիսուսը Կափառնաում եկավ և երբ տուն մտավ, նրանց հարցրեց. «Ճանապարհին իրար հետ ինչի՞ մասին էիք վիճում»։ 34 Սակայն նրանք լռում էին, որովհետև ճանապարհին իրար հետ վիճում էին, թե ո՛վ է մեծը։ 35 Հիսուսը նստեց, կանչեց տասներկուսին և նրանց ասաց. «Եթե մեկն ուզում է լինել առաջինը, թող լինի բոլորից վերջինը ու բոլորի սպասավորը»։ 36 Ապա վերցրեց մի երեխայի, նրանց մեջտեղում կանգնեցրեց և նրան գրկելով՝ ասաց նրանց. 37 «Ով այսպիսի երեխաներից մեկին ընդունում է իմ անունով, ի՛նձ է ընդունում, իսկ ով ինձ է ընդունում, ընդունում է ինձ ուղարկողին, այլ ոչ ինձ»։

Մարկոս 9:30-50
Հիսուսը կրկին խոսում է մահվան և հարության մասին
(Մտթ. 17.22-23, Ղուկ. 9.44բ-45)
30 Նրանք այնտեղից դուրս եկան և անցնում էին Գալիլեայի միջով։ Հիսուսը չէր ուզում, որ որևէ մեկն իմանա, 31 որովհետև աշակերտներին ուսուցանում էր ու ասում, թե Մարդու Որդին մարդկանց ձեռքն է մատնվելու, և նրանք պիտի սպանեն նրան, բայց երբ սպանվի, երրորդ օրը հարություն է առնելու։ 32 Իսկ նրանք այդ խոսքը չէին հասկանում ու վախենում էին նրան հարցնել։
Ո՞վ է մեծ
(Մտթ. 18.1-5, Ղուկ. 9.46-48)
33 Հիսուսը Կափառնաում եկավ և երբ տուն մտավ, նրանց հարցրեց. «Ճանապարհին իրար հետ ինչի՞ մասին էիք վիճում»։ 34 Սակայն նրանք լռում էին, որովհետև ճանապարհին իրար հետ վիճում էին, թե ո՛վ է մեծը։ 35 Հիսուսը նստեց, կանչեց տասներկուսին և նրանց ասաց. «Եթե մեկն ուզում է լինել առաջինը, թող լինի բոլորից վերջինը ու բոլորի սպասավորը»։ 36 Ապա վերցրեց մի երեխայի, նրանց մեջտեղում կանգնեցրեց և նրան գրկելով՝ ասաց նրանց. 37 «Ով այսպիսի երեխաներից մեկին ընդունում է իմ անունով, ի՛նձ է ընդունում, իսկ ով ինձ է ընդունում, ընդունում է ինձ ուղարկողին, այլ ոչ ինձ»։
Ով մեզ դեմ չէ, մեր կողմն է
(Ղուկ. 9.49-50)
38 Հովհաննեսը նրան ասաց. «Վարդապե՛տ, տեսանք մեկին, որ քո անունով դևեր էր հանում, բայց նրան արգելեցինք, որովհետև մեզ չի հետևում*»։ 39 Հիսուսն ասաց. «Մի՛ արգելեք նրան, որովհետև չկա մեկը, որ իմ անունով մի հրաշք գործի ու հետո անմիջապես կարողանա ինձ չարախոսել. 40 որովհետև ով մեզ հակառակ չէ, մեր կողմն է։ 41 Ով հանուն ինձ ձեզ մի բաժակ ջուր տա, քանի որ դուք Քրիստոսին եք պատկանում, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, նա իր վարձը չի կորցնի։
Գայթակղության մասին
(Մտթ. 18.6-9, Ղուկ. 17.1-2)
42 Իսկ ով որ գայթակղեցնի այս փոքրերից մեկին, որ հավատում են ինձ, նրա համար ավելի լավ կլինի, եթե վզից մի աղացքար կախվի, ու նա ծովը գցվի։ 43 Եթե քո ձեռքը գայթակղեցնում է քեզ, կտրի՛ր այն, որովհետև քեզ համար ավելի լավ է, որ հավիտենական կյանք խեղանդամ մտնես, քան երկու ձեռք ունենաս, բայց գեհեն գնաս՝ այն անշեջ կրակի մեջ. 44 * “Այնտեղ նրանց ուտող որդը չի մեռնում, ու կրակը չի հանգչում”։ 45 Եվ եթե քո ոտքը գայթակղեցնում է քեզ, կտրի՛ր այն. քեզ համար ավելի լավ է, որ հավիտենական կյանք կաղ մտնես, քան երկու ոտք ունենաս և գեհեն ընկնես՝ այն անշեջ կրակի մեջ. 46 * “Այնտեղ նրանց ուտող որդը չի մեռնում, ու կրակը չի հանգչում”։ 47 Եվ եթե քո աչքը գայթակղեցնում է քեզ, հանի՛ր այն. քեզ համար ավելի լավ է, որ մեկ աչքով Աստծու արքայություն մտնես, քան երկու աչք ունենաս ու կրակի գեհենն ընկնես. 48 “Այնտեղ նրանց ուտող որդը չի մեռնում, ու կրակը չի հանգչում”։ 49 Որովհետև ամեն ոք կրակով է աղվելու, ինչպես ամեն զոհ աղով է աղվում։ 50 Աղը լավ բան է, իսկ եթե աղն իր աղիությունը կորցնի, ինչպե՞ս այն կվերագտնեք։ Ձեր անձի մեջ ա՛ղ ունեցեք ու իրար հետ խաղաղության մե՛ջ եղեք»։