ՄԱՐԿՈՍ 9:38-50 ԴԱՍ # 24
ՄԵԾ ԼԻՆԵԼՈՒ ՃԱՆԱՊԱՐՀԸ․ ԸՆԴՈՒՆՈՒՄ

I. Ողջույնի խոսք:

II. Ներածություն: Անցած շաբաթ մենք խոսեցինք այն մասին, թե ինչն է մարդուն մեծ դարձնում Աստծո աչքին։ Դա պաշտոնը կամ ինքնացուցադրումը չէ, այլ հասարակության մեջ ավելի ստորադասներին՝ երեխաներին, ծառաներին կամ սպասավորներին, ծառայելը։ Սրան հետևում են մեծության հասնելու չորս այլ ճանապարներ, որոնցից յուրաքանչյուրն էլ դիտարկվում է «անձնական զրույց Հիսուսի և Նրա վստահելի հետևորդների միջև» կոնտեքստում։
III. Մեծության հասնելու այլ ճանապարհներ․ ընդունելը․ Մարկոս 9:38-50։
Ծանուցում։ Մենք խոսեցինք երեխաներին ընդունելու միջոցով մեծության հասնելու մասին։ Հիմա մենք կտեսնենք, թե ընդունելն ինչպես է ուղղորդում մեծության։ Մենք պետք է ընդունենք մեր պարտավորությունները և տառապանքը, ուրիշներին, և հետևաբար, ընդունած կլինենք այն, որ մենք այլևս կորցրել ենք իրերի ու դեպքերի վրա մեր վերահսկողությունը։
Ա. Երկրորդ ճանապարհը․ ընդունել ուրիշ խմբերին։ Մարկոս 9:38-40։
Ծանուցում: Ութերորդ գլխում Հիսուսի կողմից Իր մահվան մասին հայտարարությունից հետո պարզ երևաց, որ Պետրոսն ասվածը հոգևոր դաշտում ունակ չէր ընդունելու։ Նա չհասկացավ այն ծրագիրը, որ Հիսուսը սովորեցնում էր։ Հիմա Հովհաննես առաքյալի հերթն էր։ Երբեմն քրիստոնյաները հերթով իրար հաջորդում են Աստծո կամքը սխալ հասկանալու հարցում։ Տասներորդ գլխում վերջիններիս շարքում կլինեն Հովհաննեսը և Ջեյմսը։ Հիշե՛ք՝ սրանք Հիսուսի ամենամտերիմ աշակերտներն էին։ Քաջալերվե՛ք այս փաստով։ Անգամ մեր Տիրոջ առաքյալները երբեմն դժվարություններ էին ունենում Հիսուսին նմանվելու իրենց ջանքերում։ Անգամ առաքյալները մի որոշ ժամանակ շփոթվեցին և սխալվեցին, մինչև իրականում հասկացան ծրագիրը։ Կոնցեպտներ, ինչպիսիք են սեփական անձի հանդեպ մահը, եսակենտրոնության հանդեպ մահը, դժվար է հասկանալ կամ ցանկանալ իրացնել։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 9:38-40։
ՀԱՐՑ — Հովհաննեսն ի՞նչ փորձեց անել։
ՊԱՏ․ — Հիսուսի Անունով մի մարդ փորձում էր ինչ-որ մեկին ազատել դիվահարությունից։ Նրանք էկզորսիզմ էին անում, իսկ Հովհաննեսը ցանկանում էր դադարեցնել դա։
ՀԱՐՑ — Ինչո՞ւ:
ՊԱՏ․ — Որովհետև վերջիններս իրենց խմբից չէին։ Տպավորություն է ձևավորվում, որ Հովհաննեսը բավականին պահպանողական և մենաշնորհային վերաբերմունք ուներ Հիսուսի ծառայության հանդեպ։ Եթե Հովհաննեսը Մկրտական եկեղեցուց լիներ, իսկ նրանք՝ Երիցական, (կամ օգտագործեք ձեր խմբին հարմար եկեղեցու անուն), ապա Հովհաննեսն իր խմբից դուրս երիցականներին կհամարեր անօրինական։
ՀԱՐՑ — Ինչպե՞ս Հիսուսն արձագանքեց։
ՊԱՏ․ — Հիսուսը կողմ չէ այլ խմբերի աշխատանքին մեր միջամտությանը։ «Մի՛ արգելեք ուրիշներին բարին գործել»,- սա էր Հիսուսի արձագանքը, և բավականին հետաքրքիր էին նման պատասխան տալու Հիսուսի դրդապատճառները։
1) Երեսունիններորդ տողը շեշտադրում է ոչ թե խումբը կամ խմբի համոզմունքները, այլ շեշտադրությունը հենց Հիսուսի վրա է։ Այլոք Հիսուսի անունով բարին էին գործում։ Հիսուսի՛ անվան զորությունն էր, այլ ոչ թե աշակերտների։ Հիսո՛ւսն էր առանցքային խնդիրը։ Հիսուսն ասում է, որ նրանք Իր մասին չարը չէին խոսի։ Կարևոր չէ, թե ուրիշներն ինչ են մտածում մեր մասին, մեր եկեղեցու կամ դավանանքի մասին։ Կարևոր է միայն Հիսուսի փառավորվելը։ Նա՛ աշխարհը փրկեց մեղքից, այլ ոչ թե՝ մենք։ Այդ մենք չենք վերահսկում եկեղեցու գործունեությունը, որ հոգիներ է փրկում։
2) Քառասուներորդ տողում Հիսուսն ասում է. «Մի՛ փնտրեք թշնամիներ»։
Ծանուցում: 9:33-50-ի ուսուցման բանալի բաղադրիչներից մեկն ագրեսիվ վարքագիծն է: Մեր միջի ամենավատի դեմ պետք է ագրեսիվ պայքարել: Այսպիսով, մենք պասիվ չենք, երբ ընդունում ենք այլ խմբերին. մենք վճռականորեն որոշում ենք չխանգարել նրանց իրենց բարի գործերում:
Բ. Երրորդ ճանապարհը․ ողորմության կամ եսի հանդեպ մահվան ընդունումը։ Մարկոս 9:41։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 9:41։
ՀԱՐՑ — Արդյոք երբեմն մենք դժվա՞ր ենք նվերներ ընդունում։ Ինչո՞ւ։
Ծանուցում: Հիսուսը հիշեցրեց աշակերտներին, որ ուրիշները կօրհնվեն ընդամենը մեկ բաժակ սառը ջուր ստանալով իրենց կողմից (բարի գործեր կատարելու մետաֆոր)։ Նվերներ ընդունելու համար նրանք պետք է բավականին խոնարհ գտնվեին, որովհետև ուրիշները կօրհնվեին, մինչդեռ փորձում էին օրհնել աշակերտներին, որովհետև վերջիններս Աստծուն էին պատկանում։
Գ. Չորրորդ ճանապարհը․ պատասխանատվության ընդունումը։ Մարկոս 9:42-48։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 9:42-48։
Ծանուցում: «Փոքրերին» եզրույթը գրեթե բոլոր գիտնականների կողմից հասկացվել է փոքրիկ երեխաներ կամ երիտասարդ հավատացյալներ։ Ամենակարող Աստծո առաջ աշակերտները պարտականություն ունեին հոգ տանել նրանց մասին։ Եթե նրանք որևէ ձևով գայթակղեցնեին նրանց, ապա կդատվեին Դժոխքում։ Այս տողերը բավականին վախեցնող են։
ՀԱՐՑ — Արդյոք ձեզանից շատե՞րն են ցանկանում Դժոխք բառից ձերբազաատվել այստեղ։
ՊԱՏ․ — Ես ձեզ չեմ մեղադրում։ Դժոխքի գաղափարը զարհուրեցնում է ինձ, այնուամենայնիվ, Հիսուսն ասում է, որ այն կա։ Եթե ձեզ դուր չի գալիս Դժոխքի գաղափարը, ապա Հիսուսի հետ պարզեք։ Նա Նոր կտակարանում ավելի քան ութ անգամ ավելի շատ է խոսում Դժոխքի մասին, քան որևէ այլ անհատ: Հիսուս Քրիստոսին հնազանդվելու և սեփական անձի համար մահանալու պատրաստակամության պատճառներից մեկն էլ մասամբ այն է, որ ցանկանում եմ ուրիշներին երկնքի ճանապարհը ցույց տալ՝ հեռու պահելով Դժոխքից։ Ինձ դուր չի գալիս այս ուսմունքը, բայց ես պետք է խոստովանեմ, որ այն օգնել է ինձ հաղթահարել իմ եսասիրությունը, որի համար էլ շատ շնորհակալ եմ։
Ծանուցում: Հիսուսն ասաց, որ անգամ առաքյալները կարող են Դժոխքում հատնվել, եթե որոշ արարքներ գործեն։
ՀԱՐՑ — Քանի՞ տեսակի արարք էր նշված, որի համար կարող էին դատապարտության ենթարկվել։
ՊԱՏ․ — Եթե նրանց ձեռքը, ոտքը կամ աչքը պատճառ էր դառնում մեղք գործելու։ Աշակերտների մեղքերը կարող էին այլ մարդկանց համար մեղք գործելու պատճառ դառնալ, հատկապես երեխաների և երիտասարդ հավատացյալների։ Կեղծավորությունը միշտ էլ նման հետևանքներ է ունենում։ Շատ մարդկանց եկեղեցի չգնալու պատճառն եկեղեցի գնացողների կեղծավորությունն է։
ՀԱՐՑ — Ինչո՞ւ Հիսուսը երեք օրինակ բերեց, թե ինչպես խուսափել «փոքրիկներին» վնասելուց: Ի՞նչ էր իրենից ներկայացնում նրանցից յուրաքանչյուրը, այսինքն `ձեռքը, ոտքը եւ աչքը:
ՊԱՏ․ — (Տե՛ս Լեյն, էջ 348)։ Հին կտակարանն արգելում է ինքնախեղումը։ Հիսուսը չէր ցանկանում, որ բոլոր նվիրյալ քրիստոնյաները լինեն մեկ ոտքով, մեկ ձեռքով և մեկ աչքով խեղանդամ։ Հիսուսը սա նկատի չուներ։ Ամենախիստ տերմինաբանությամբ՝ ինչ Նա ցանկանում էր սովորեցնել, այն է, որ անգամ իրենց համար արժեքավոր և լավ բաների համար չարժեր հոգին կորցնել։ Եթե փոքրիկներից մեկին էլ գայթակղեցնեին, ապա կկորցնեին իրենց հոգին Դժոխքում։
ՀԱՐՑ — Կարո՞ղ եք օրինակ բերել մի այնպիսի բան, որից դուք կառչած եք, որն ինքնին վատ բան չէ, բայց որի պատճառով դուք գայթակղեցնում եք փոքրիկներին։
Ծանուցում: Միգուցե ձեռքը նշանակում է՝ «ինչ ենք մենք անում», ոտքը նշանակում է՝ «ուր ենք մենք գնում», և աչքը նշանակում է՝ «ինչ ենք մենք տեսնում, հասկանում կամ ցանկանում»։ Թվարկվածներից ցանկացածը, եթե գայթակղեցնում է որևէ մեկին, ապա պետք է զգուշությամբ քննվի և կարգի բերվի, որպեսզի ուրիշ որևէ մեկին չվնասի։
ՀԱՐՑ — Այս սպառնալիքը Նա ուղղում էր մարմնավաճառներին և մեղավորներին, թե՞ Տիրոջ առաքյալներին։
ՀԱՐՑ — Այստեղ Հիսուսը խոսում էր աթեիստների հետ, թե՞ հոգևորականների։
ՊԱՏ․ — Նրա խիստ ուղերձներն ավելի հաճախ ուղղված էին առաջնորդների՛ն, հատկապես քրիստոնյա առաջնորդներին։
Ծանուցում։ Հիսուսը խրախուսում էր կարգապահությունը՝ հանուն սիրո: Աշակերտները պետք է իրենց որոշ բաներից զրկեին, որպեսզի ավելի սուրբ երևային ուրիշների առջև կամ ավելի զոհաբերող, քան մյուսները: Սա հենց հոգևոր հպարտության «վառելիքն» էր, դեպի հոգևոր վտանգներ տանող ճանապարհ: Նրանք պետք է վերահսկեին իրենց, որպեսզի չգայթակղեցնեին ուրիշներին: Մենք կարգապահ ենք՝ հանուն «փոքրիկների» հանդեպ մեր սիրո:
Դ. Հինգերորդ ճանապարհը․ տառապանքի ընդունումը։ Մարկոս 9:49-50։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 9:49-50։
ՀԱՐՑ — Ձեր կարծիքով այս տողերն ի՞նչ են նշանակում։
ՀԱՐՑ — Ի՞նչ է խորհրդանշում աղը 49-րդ տողում։
ՀԱՐՑ — Ի՞նչ է խորհրդանշում աղը 50-րդ տողում։
ՀԱՐՑ — Նշված տողերում աղը տարբե՞ր բաներ է խորհրդանշում։
Ծանուցում։ Որոշ գիտնականներ կարծում են, որ 49-րդ տողում նշվածը վերաբերում է զոհաբերության աղին։ Այստեղ ակնարկվում է այն, որ ամեն ինչ հալածանքներով և դժվարություններով կաղիանա։ Միայն նրանք, ովքեր դեռ երկար չեն հասցրել ապրել, այն համոզմունքն ունեն, որ տառապանքը բոլորին չի այցելի։ Կարծես թե 49-րդ տողն ակնարկում է, որ դժվար ժամանակները բարի ժամանակներ են։ Ինչպես զոհաբերության ժամանակ տեղին է աղ անելը, մեզանից բոլորը «կհամեմվեն» դժվար ժամանակներով։ Գիտեմ, որ այս սենյակում ձեզանից ոմանք հաստատ արդեն առնչվում են դժվարությունների։
ՀԱՐՑ — Կարո՞ղ են արդյոք դժվար ժամանակները լինել բարի։
ՀԱՐՑ — Եթե մենք աղը հասկանում ենք այս իմաստով, այսինքն՝ որպես դժվարության և հալածանքի համեմունք, ապա ի՞նչ է նշանակում՝ «Աղ ունեցեք ձեր մեջ և իրար հետ խաղաղությամբ ապրեցեք»։
ՊԱՏ․ — Եթե մենք ընդունենք Տիրոջ կողմից մեզ բաժին ուղարկած տառապանքը և հալածանքը, ապա դա կօգնի խաղաղություն բերել այլ քրիստոնյաների։
ՀԱՐՑ — Դուք նման փորձառություն ունեցե՞լ եք։ Ո՞վ կցանկանա կիսվել իր փորձառությամբ։
>>>> Նորից կարդացե՛ք Մարկոս 9:50։
ՀԱՐՑ — Արդյո՞ք Հիսուսն ասում էր, որ աշակերտները չպետք է փորձեին արհեստականորեն տառապանքից խույս տալ, որովհետև այդ դեպքում նրանք կդադարեին պիտանի լինելուց։
ՊԱՏ․ — Որոշ գիտնականներ կարծում են, որ աղի ակնարկը 50-րդ տողում ավելի շատ վերաբերում է աղի պահպանիչ և համեմունքային հատկություններին։ Այն պահից, երբ աշակերտները կդառնային ճշմարիտ աշակերտներ, կմահանային իրենց եսի համար, կընդունեին երեխաներին, իրենց խմբից դուրս այլ մարդկանց, ուրիշների ողորմած գործերը, տառապանքը և իրենց պատասխանատվությունը փոքրիկների հանդեպ, հենց այդ պահից նրանք կլինեին երկրի աղը։ Եթե աշակերտներն այս ձևով չգործեին, ապա որևէ բանի պիտանի չէին լինի։
Ծանուցում։ Վերջին արտահայտությունը՝ «Աղ ունեցեք ձեր մեջ և իրար հետ խաղաղությամբ ապրեցեք», այս համատեքստում կարող էր նաև հեշտությամբ նշանակել, որ վեճերն այն մասին, թե ով էր ամենաազդեցիկը, (թեմա, որով այս (9: 33-37) բաժինն սկսվեց), կավարտվեին, երբ նրանք լինեին այն մարդիկ, որ ենթադրվում էր , որ պետք է լինեն։ Կարող էր նաև նշանակել, որ մենք ծառայելու և աշխարհի համար աղ լինելու մեջ այնքան զբաղված պետք է լինենք, որ մեր կարգավիճակի մասին մտածելու ժամանակ էլ չունենանք։ Ես որոշ մարդկանց տեսել եմ նման ապրելաոճով, շատ հետաքրքիր ձևով նրանք «չափից դուրս զբաղված էին՝ մեղք գործելու համար»։ Նրանք այնքան զբաղված էին աղ լինելու գործով, որ հնարավոր չէր նրանց բռնացնել այլ քրիստոնյաների հանդեպ իրենց եսասիրական կարգավիճակով մտահոգված։

ԱՍՏՎԱԾԱՇՆՉՅԱՆ ՀՂՈՒՄԵՆՐ

Մարկոս 9: 33-37
Ո՞վ է մեծ
(Մտթ. 18.1-5, Ղուկ. 9.46-48)
33 Հիսուսը Կափառնաում եկավ և երբ տուն մտավ, նրանց հարցրեց. «Ճանապարհին իրար հետ ինչի՞ մասին էիք վիճում»։ 34 Սակայն նրանք լռում էին, որովհետև ճանապարհին իրար հետ վիճում էին, թե ո՛վ է մեծը։ 35 Հիսուսը նստեց, կանչեց տասներկուսին և նրանց ասաց. «Եթե մեկն ուզում է լինել առաջինը, թող լինի բոլորից վերջինը ու բոլորի սպասավորը»։ 36 Ապա վերցրեց մի երեխայի, նրանց մեջտեղում կանգնեցրեց և նրան գրկելով՝ ասաց նրանց. 37 «Ով այսպիսի երեխաներից մեկին ընդունում է իմ անունով, ի՛նձ է ընդունում, իսկ ով ինձ է ընդունում, ընդունում է ինձ ուղարկողին, այլ ոչ ինձ»։

Մարկոս 9:38-50
Ով մեզ դեմ չէ, մեր կողմն է
(Ղուկ. 9.49-50)
38 Հովհաննեսը նրան ասաց. «Վարդապե՛տ, տեսանք մեկին, որ քո անունով դևեր էր հանում, բայց նրան արգելեցինք, որովհետև մեզ չի հետևում*»։ 39 Հիսուսն ասաց. «Մի՛ արգելեք նրան, որովհետև չկա մեկը, որ իմ անունով մի հրաշք գործի ու հետո անմիջապես կարողանա ինձ չարախոսել. 40 որովհետև ով մեզ հակառակ չէ, մեր կողմն է։ 41 Ով հանուն ինձ ձեզ մի բաժակ ջուր տա, քանի որ դուք Քրիստոսին եք պատկանում, ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, նա իր վարձը չի կորցնի։
Գայթակղության մասին
(Մտթ. 18.6-9, Ղուկ. 17.1-2)
42 Իսկ ով որ գայթակղեցնի այս փոքրերից մեկին, որ հավատում են ինձ, նրա համար ավելի լավ կլինի, եթե վզից մի աղացքար կախվի, ու նա ծովը գցվի։ 43 Եթե քո ձեռքը գայթակղեցնում է քեզ, կտրի՛ր այն, որովհետև քեզ համար ավելի լավ է, որ հավիտենական կյանք խեղանդամ մտնես, քան երկու ձեռք ունենաս, բայց գեհեն գնաս՝ այն անշեջ կրակի մեջ. 44 * “Այնտեղ նրանց ուտող որդը չի մեռնում, ու կրակը չի հանգչում”։ 45 Եվ եթե քո ոտքը գայթակղեցնում է քեզ, կտրի՛ր այն. քեզ համար ավելի լավ է, որ հավիտենական կյանք կաղ մտնես, քան երկու ոտք ունենաս և գեհեն ընկնես՝ այն անշեջ կրակի մեջ. 46 * “Այնտեղ նրանց ուտող որդը չի մեռնում, ու կրակը չի հանգչում”։ 47 Եվ եթե քո աչքը գայթակղեցնում է քեզ, հանի՛ր այն. քեզ համար ավելի լավ է, որ մեկ աչքով Աստծու արքայություն մտնես, քան երկու աչք ունենաս ու կրակի գեհենն ընկնես. 48 “Այնտեղ նրանց ուտող որդը չի մեռնում, ու կրակը չի հանգչում”։ 49 Որովհետև ամեն ոք կրակով է աղվելու, ինչպես ամեն զոհ աղով է աղվում։ 50 Աղը լավ բան է, իսկ եթե աղն իր աղիությունը կորցնի, ինչպե՞ս այն կվերագտնեք։ Ձեր անձի մեջ ա՛ղ ունեցեք ու իրար հետ խաղաղության մե՛ջ եղեք»։