ՄԱՐԿՈՍ 11:12-25 … ԴԱՍ # 31
ՀԱՎԱՏՔ ԱՇԱԿԵՐՏՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ

I. Ողջույնի խոսք։
II. Ներածություն։ Տարիներ առաջ էր, որ սբ. Ագնես հիվանդանոցի մոտ կայանված մեքենայում նստած՝ ճիգ էի գործադրում հավատալու: Իմ լավագույն ընկերոջ կինը մահանում էր քաղցկեղից, և երկու օր էր նրան մնացել ապրելու: Ես այնտեղ աղոթում էի նրա բժշկվելու համար: Ես աղոթում էի, որ հավատք ունենամ և փորձեցի հնարավորինս դրական զգացումներով ինձ լիցքավորել։ Սակայն, երբ ես բարձրացա 5-րդ հարկ, որպեսզի մտնեմ ինտենսիվ թերապիայի բաժանմունք, ամբողջ վստահությունս կորավ: Նա ապրեց ևս տասներկու տարի, բայց դա, անշուշտ, իմ ցուցաբերած մեծագույն հավատքի շնորհիվ չէր։ Ես դեռ շա՛տ սովորելու բան ունեի։ Ես հավատում եմ, որ հավատքը պետք է հավատացյալի մասը լինի, և Հիսուսն այս հարցին անդրադառնում է Իր կյանքի վերջին շաբաթվա ընթացքում։
Ծանուցում։ Հիսուսը վարպետ ուսուցիչ էր ինչպես այն ժամանակ, այնպես էլ այսօր։ Նա գիտեր, թե ինչպես պետք է որսալ պահը՝ մետաֆորների կամ կոնկրետ պատկերների միջոցով Իր միտքը հասանելի դարձնելու համար:
III. Աշխատելով ծառերի հետ (մետաֆոր)․Մարկոս 11:12-14։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 11:12-14:
ՀԱՐՑ — Ինչո՞ւ էր Հիսուսը Երուսաղեմում։ Ի՞նչ էր տեղի ունենալու այդ շաբաթ։
ՊԱՏ. — Ավագ շաբաթվա սկիզբն էր․ Իր մահվան շաբաթը։ Սա Իր վերջին հնարավորությունն էր աշակերտներին գլխավոր ճշմարտությունները սովորեցնելու համար։
ՀԱՐՑ — Ենթադրելով, որ Հիսուսը գիտեր թզի պտղաբերման սեզոնը, առաջին հերթին, ինչո՞ւ Նա մոտեցավ ծառային։
ՊԱՏ․ — 11:14 c -ի վերջում Մարկոսը ցանկացավ շեշտադրել՝ «Եվ Նրա աշակերտները լսեցին այս»։ Սա տարօրինակ մեջբերում է, և կարծես թե Մարկոսը չի մեկնաբանում սա։ Անգամ այսօր Աստված բաներ է անում, որ մեզ համար տարօրինակ են և անհասկանալի։ Այնուամենայիվ, Նա Աստված է և գիտի, թե ինչ է անում։
IV. Արդարություն․ Մարկոս 11:15-19.
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 11:15-19։
ՀԱՐՑ — Ինչո՞ւ էր Հիսուսը այդքան սրտնեղած։
ՊԱՏ․ — Աստծո սուրբ տաճարը պղծվել էր և պղծվել էր ամենասարսափելի ձևով։
Ծանուցում։ Սա անարդարությա՛ն հարց էր: Մարդիկ գալիս էին աշխարհի տարբեր ծայրերից, որպեսզի աղոթեն Հին կտակարանում հիշատակվող Աստծուն: Շատերն այս մարդկանցից հրեաներ չէին, բայց խորապես հետաքրքրված էին Աստծո գաղափարի հրեական պատկերացմամբ․ ողջ ուժը, անսահման զորությունը մեկ Անձի մեջ էր (միաստվածություն), և այդ զորությունը արդար էր և սիրող: Տիեզերքի սրտում անհերքելի ուժ էր, որ միաժամանակ և արդար էր, և սիրող։ Բարի՛ լուր, իրապես։ Հրեական կրոնը հռչակում էր, որ արդարությունն ու իշխանությունը միավորվել էին, և դա մարդկության մեծագույն հույսն էր այն ժամանակ և մինչ այսօր։ Հիսուսը բարկացած էր, որովհետև երկրի վրա այն տեղը, որտեղ պետք էր ակնկալել արդարություն և սիրալիր վերաբերմունք, կողոպուտի տեսարան էր: Մարդիկ գալիս էին, որ գնեն զոհաբերության համար պատշաճ կենդանի կամ հացահատիկ, փոխարենը հայտնաբերում էին, որ իրենք պետք է տաճարի արժույթը օգտագործեն, իսկ փոխարժեքը կոռումպացված էր, կամ կենդանին, հացահատիկը և այլն թերություն ուներ, ուստի, տաճարի կողմից հաստատված կենդանին պետք է գնվեր անիրական բարձր գնով։ Սա «անարդարություն» էր։ Եբրայերենում «արդարության» սահմանումը սովորաբար լավագույնս հասկացվոմ է որպես «այն, ինչը տեղին է»: Անօգնական ուխտավորներին խաբելը, որոնցից շատերը ամիսներ շարունակ ճամփորդել են՝ կյանքում մեկ անգամ երկրպագության փորձ ունենալու համար, անպատշաճ էր: Նրանք խաբվում էին արդարության և սիրո Աստծո տաճարի շեմին:
Հիսուսը խորապես բարկացած էր, և տաճարի գողերին վռնդելուց հետո շատ փողերի կորուստ եղավ, որի պատճառով էլ, իհարկե, Հիսուսը միակը չէր, որ այդ օրը բարկացավ։ Հիսուսը սպառնաց այդ օրվա իշխանական կառույցներին։ Նա ընդհատեց նրանց հավելյալ գումարների հոսքը։
ՀԱՐՑ — Մինչ մենք կշարունակենք, վերևում նշվածն ի՞նչ կապ ուներ անպտուղ թզենու ծառի հետ։
V. Ծառերը և հավատքը․ Մարկոս 11:20-24։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 11:20-24։
Ծանուցում։ Պետրոսն ակնհայտորեն զարմացած էր և ակնարկեց այս մասին։
ՀԱՐՑ #Ա — Հավատքն ի՞նչ կապ ուներ թզի ծառերի հետ։ Ինչպե՞ս էր 11:12-14 և 20-24-ում ծառի պատմությունը առնչվում 11:15-19-ում տեղ գտած տաճարի պատմության հետ։
ՀԱՐՑ — Ինչո՞ւ Մարկոսն ընդհատեց իր ծառի պատմությունը։ Ինչպե՞ս կարող էին հավատքի և արդարության մասին դասերը միահյուսված լինել։
ՀԱՐՑ — Հավատքի մասին Հիսուսի քննարկումն արդյոք զայրացնող և անհանգստացնող չէ՞ր։
ՀԱՐՑ — 11:24-ում նշված սահմանումների պատճառով չէ՞ արդյոք այդքան վիշտ պատճառվում, որքան ես ունեցա հիվանդանոցի կայանատեղիում։
ՀԱՐՑ — Նման զայրույթի փորձառություն դուք ունեցե՞լ եք։
ՀԱՐՑ #Բ — Ինչպե՞ս կարող ենք հավատք ձեռք բերել։
VI. Ծառեր, արդարություն, հավատք և հավատք ձեռք բերելու բանալին․ Մարկոս 11:24-26։
Ա. Ավելի մանրամասնորեն դիտարկելով 23-24 հատվածը։
Ծանուցում։ Այս հարցին պատասխանելու համար եկեք ավելի մանրակրկիտ դիտարկենք Հիսուսի ելույթը։ 11:23-ում «Եթե … ապա» կառուցվածքով հատված կար։ Լեռները ծովի մեջ կտեղափոխվեն, «եթե» մեկը խոսի առանց կասկածի և հավատա իր սրտում (կամ մտքում կամ գիտակցությունում, քանի որ «սիրտ» ասվածը եբրայերենում ավելի ճշգրիտ այս նշանակություններն ունի), իր իսկ ասածին, «ապա» ասվածն ի կատար կածվեր: Լեռները մի քանի բան կարող են նշանակել, բայց հաշվի առնելով թզենու համատեքստը՝ այն անկասկած ներառում է ֆիզիկական հրաշքներ (տե՛ս Մարկոս 16:17, 18):
11:24-ում մեզ տրվում է մեկնաբանություն։ Ինչ-որ բանին հավատալու դեպքում՝ վերջինս կիրականանա։
Բ. Պատասխանելով # Ա հարցին՝ «Ծառերը և հավատքն իրար հետ ի՞նչ կապ ունեին»։
ՀԱՐՑ — Դարձյալ, ծառերը և հավատքը ի՞նչ կապ ունեին իրար հետ։
ՊԱՏ․ — Թո՛ւյլ տվեք ունկնդիրներին պատասխանել՝ առանց ձեր կողմից մեկնաբանության, ապա նշե՛ք, որ Հիսուսը չէր ավարտել Իր խոսքը, այլ մի քանի հատված ավելի ասաց (կախված իրենց թարգմանությունից):
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 11:25-26։
Ծանուցում։ Տեքստ-քննադատական խնդիր կա 11:26 հատվածի հետ կապված, և որոշ անգլերեն տարբերակները բաց են թողնում այս հատվածը, բայց հատվածի բացթողումը չի ազդում ուսուցման վրա (տե՛ս Մատթ. 6:15, 18:35):
ՀԱՐՑ — Ինչո՞ւ է այս տողը այստեղ։ Հիսուսի լեռան մեկնաբանությունն արդյոք ներման բացակայությո՞ւնն էր մատնանշում։
ՀԱՐՑ — Որոշակի իրադրություններում մեծ ուժ հարկավո՞ր էր ներելու համար։
ՀԱՐՑ — Եղբայրներին (հարազատ/արյունակից կամ քրիստոնյա/եկեղեցական) ավելի դժվա՞ր է ներելը, քան օտարներին։
ՀԱՐՑ — Մեր եկեղեցիներն ամենաշատն ինչի՞ կարիք ունեն՝ նյութական հրաշքների՞, թե եկեղեցու անդամներով միմյանց ներելու։
ՊԱՏ․ — Հնարավոր է՝ Մարկոսի գրքում այստեղ տրամաբանական առաջընթաց կա։
* Թզի ծառի վրա թուզ աճելը բարի (արդար) էր,
* Արդարադատության Աստծո տաճարում արդարություն գտնելը բարի էր,
* Քրիսոնյաների մեջ ներողամտություն գտնելը բարի էր։
Այստեղ ավելի շատ տրամաբանություն ենք տեսնում, և սա վախենալու է․
* Ծառերը, որ չէին գործում համապատասխանաբար, չորանում էին։
* Մարդիկ, որ տաճարում խաբում էին այլ մարդկանց, դուրս էին նետվում տաճարից։
* Քրիստոնյաները, որ չէին ներում, չէին ներվում։
Գ. Հավատք ձեռքբերելով․ կիրառվող տողերը` 12-24 & 25-26։
Միգուցե կարիք կա նորից նայելու ՀԱՐՑ #Բ-ն։ Ինչպե՞ս նման հավատք ձեռքբերել։ Միգուցե մենք կարող ենք սկսել մի բանից, որը մեզ շատ մոտ է։
ՀԱՐՑ — Մենք ներո՞ւմ ենք։ Հավատքի մեր որոնումներում սա ա՞յն է, ինչից Հիսուսը ցանկանում է, որ մենք սկսենք։
ՀԱՐՑ — Եթե մենք սկսենք ներել մեր թշնամիներին, ապա բժշկող հավատքը ներկա կլինի:
ՊԱՏ․ — Հիսուսը կարծես նախապատվությունը տալիս էր ներելուն, քան ֆիզիկական բժշկությանը։ Միգուցե հենց սա էլ այն լեռն է, որով Հիսուսը մտահոգված էր։ Սա, իհարկե, ֆիզիկական հրաշքները նսեմացնելու համար չի արվում։ Եկեղեցին իր գոյության բոլոր շրջաններում էլ ֆիզիկական բժշկության փորձառություն ունեցել է, և հաճախ այդ Աստծո ներկայության կամ կարեկցանքի նշան է եղել ՝ ըստ Աստծո հայեցողության։ Այնուամենայնիվ, մեր իրական խնդիրն այն էր, ինչ Հիսուսն է առաջ քաշում։ Մենք հաճախ չենք ներում, քանի որ մենք հավատք չունենք։
ՀԱՐՑ — Ինչո՞ւ է ներելու համար հավատքի կարիք լինում։
ՊԱՏ․ — Թո՛ւյլ տվեք առաջ բերել երկու պատճառ։
1) Մեր չներելու պատճառներից մեկն էլ այն է, որ կասկածում ենք, որ Աստված կդատի մեր հալածիչներին/թշնամիներին: Սաղմոս 108:12-13-ում այլ բան է գրված։ Այնուամենայնիվ, հավատքի կարիք իրոք կա՝ հավատալու, որ վերջում արդարությունը կհաղթի։ Իրոք, թվում է, որ չարը բարգավաճում է։
2) Երկրորդ, մենք հաճախ կասկածում ենք, որ Նա կարող է բարկության, ատելության և այլ զգացողություններ վերացնել մեր միջից։
ՀԱՐՑ — Թույլ տվեք հարց տալ․անգամ եթե մենք ներում ենք մեր մտքում, կարո՞ղ ենք մենք երբևիցե ազատ լինել մեր զգացմունքներում։
ՊԱՏ․ — Բանը նրանում է, որ մենք չենք կարողանում ազատվել այդ զգացմունքներից, բայց Նա կարող է: Ֆիզիկական հրաշքները չեն կատարվում մեր հավատքով, այլ Աստված է դա անում: Մեր զգացմունքները և նրանցից ազատ լինելու մեր կարիքը հավատքով չէ, որ իրականություն կդառնա, այլ Աստված է դա անում։ Նմանապես՝ մեր թշնամիների դատաստանը: Մեր հավատքը դրսևորվում է այն ժամանակ, երբ մենք մեր ձեռքը չենք վերցնում իրերի դրությունը:
>>>> Որևէ մեկը թող կարդա Սաղմոս 37: 34-40։
Ծանուցում։ Վերջին խոսքը վաղ անցյալի մեր եղբայրներից/քույրերից : Այս մեջբերումն Անապատի հայրերի գրվածքներից է․ տղամարդիկ և երբեմն կանայք, ովքեր եգիպտական, սիրիական և պաղեստինյան անապատներում տվեցին իրենց ծոմապահության ու ողջ հոգով, սրտով և մարմնով Տիրոջը փնտրելուն՝ մեր թվարկության 3-5-րդ դարերում:
«Եղբայրներից մեկը, որ մեկ այլ եղբոր կողմից վիրավորված էր, գնաց Թեբեն Աբբա Սիսոյիսի մոտ և ասաց. «Ես ուզում եմ վրեժխնդիր լինել այն եղբորիցս, ով վիրավորել է ինձ»: Ծերունին աղաչեց նրան․ «Որդյա՛կ, մի՛ վարվիր այդպես, վրեժխնդրությունն Աստուծուն թող»: Բայց նա ասաց․ «Ես չեմ կարող հանգստանալ, մինչև վրեժխնդիր չլինեմ»: Այնուհետ ծերունին ասաց․ «Եղբա՛յր, եկեք աղոթենք»: Ծերունին կանգնեց ու աղոթեց․ «Ո՜վ Աստված, մենք այլևս կարիք չունենք մտածել Քո մասին, որովհետեւ մենք ինքներս վրեժ ենք լուծում»: Այս լսելուց հետո եղբայրն ընկավ ծերունու ոտքերը՝ ասելով․ «Այլևս չեմ վիճի իմ եղբոր հետ, խնդրում եմ, ների՛ր»։
Անապատի հայրերի այլ խոսքերից ….
«Մի վանականի մասին ասում էին, որ որքան ավելի դաժան էր որևէ մեկը նրան վիրավորում կամ վնասում, նա այնքան ավելի լավ էր տրամադրվում այդ անհատի հանդեպ, քանզի նա ասում էր․ «Նմանատիպ մարդիկ միջոց են՝ լուրջ մարդկանց սխալները բուժելու: Մենք հաճախ կարիք ունենք նեղություն պատճառող մարդկանց՝ օգնելու մեզ բուժվելու մինչ շեփորի վերջին ղողանջը: Մենք պետք է խորապես գնահատենք նրանց, ովքեր արդար էին վերաբերվում մեզ և սիրով, բայց պետք է խոստովանենք, որ աշխարհի հիմարները՝ խեղկատակները, կարող են միջոց հանդիսանալ շնորհքի և հավատքի մեջ աճելու՝ ըստ Հիսուսի»:

ԱՍՏՎԱԾԱՇՆՉՅԱՆ ՀՂՈՒՄՆԵՐ

Մարկոս 11:12-26
Անպտուղ թզենին
(Մտթ. 21.18-22)
12 Հետևյալ օրը, երբ Բեթանիայից դուրս էին գալիս, Հիսուսը քաղց զգաց։ 13 Հեռվից տերևաշատ մի թզենի տեսնելով՝ մոտեցավ, որ նրա վրա որևէ մի բան գտնի։ Բայց երբ մոտեցավ, տերևներից բացի ոչինչ չգտավ, որովհետև դեռ թզի ժամանակը չէր։ 14 Հիսուսն ասաց թզենուն. «Թող ոչ ոք այլևս քեզանից պտուղ չուտի հավիտյան»։ Նրա աշակերտները լսում էին։
Տաճարում առևտուր անողների վտարումը
(Մտթ. 21.12-17, Ղուկ. 19.45-48, Հովհ. 2.13-22)
15 Եկան Երուսաղեմ։ Հիսուսը տաճար մտավ և սկսեց դուրս հանել տաճարում գտնվող վաճառողներին ու գնողներին։ Նա շուռ տվեց լումայափոխների սեղանները և կոտրեց աղավնեվաճառների աթոռները։ 16 Նա նաև թույլ չէր տալիս, որ որևէ մեկը տաճարի միջով որևէ բան տեղափոխեր։ 17 Եվ ուսուցանում էր ու ասում նրանց. «Գրված չէ՞, թե՝ “Իմ տունը բոլոր ազգերի համար աղոթքի տուն պետք է կոչվի” (Ես. 56.7)։ Իսկ դուք այն ավազակների որջ եք դարձրել»։ 18 Քահանայապետներն ու դպիրները լսեցին այս և միջոց էին փնտրում, թե ինչպե՛ս նրան կորստյան մատնեն, սակայն նրանից վախենում էին, քանի որ ամբողջ ժողովուրդը հիանում էր նրա ուսուցմամբ։ 19 Երբ երեկոն իջավ, Հիսուսն իր աշակերտների հետ քաղաքից դուրս ելավ։
Թզենու դասը. հավատ և աղոթք
(Մտթ. 21.20-22)
20 Առավոտյան նույն տեղով անցնելիս տեսան այն թզենին՝ արմատից չորացած։ 21 Եվ Պետրոսը հիշեց ու ասաց նրան. «Ռա՛բբի, տե՛ս այն թզենին, որին անիծեցիր, չորացել է»։ 22 Հիսուսը պատասխանեց ու ասաց նրանց. «Աստծու հանդեպ հավա՛տ ունեցեք։ 23 Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. ով այս լեռանն ասի. “Ե՛լ ու ծո՛վն ընկիր”, ու իր սրտում չերկմտի, այլ հավատա, որ ինչ ասում է, կլինի, արդ ինչ որ ասի, կլինի։ 24 Դրա համար ասում եմ ձեզ. այն ամենը, ինչ աղոթքով խնդրեք, հավատացե՛ք, որ կստանաք, ու դա կտրվի ձեզ։ 25 Եվ երբ աղոթքի կանգնեք, եթե մեկի դեմ որևէ բան ունեք, ներե՛ք, որպեսզի ձեր Հայրն էլ, որ երկնքում է, ձեր հանցանքները ձեզ ների։ 26 * Բայց եթե դուք չներեք, ձեր երկնավոր Հայրն էլ ձեր հանցանքները չի ների ձեզ»։

Մարկոս 16:17, 18
17 Նրանք, ովքեր կհավատան, ահա այս նշանները կանեն. իմ անունով դևեր կհանեն, նոր լեզուներով կխոսեն, 18 ձեռքով օձեր կբռնեն ու եթե որևէ մահացու թույն խմեն, չեն վնասվի. հիվանդների վրա ձեռք կդնեն ու նրանց կբժշկեն»։

Մատթ. 6:15
15 Իսկ եթե դուք մարդկանց չներեք իրենց հանցանքները, ձեր Հայրն էլ ձեզ չի ների ձեր հանցանքները։

Մատթ 18:35
35 Այդպես էլ իմ երկնավոր Հայրը կանի ձեզ, եթե ձեզանից յուրաքանչյուրն իր եղբոր հանցանքները սրտանց չների»։

Սաղմոս 108: 12-13
12 Նեղության մեջ օգնությո՛ւն տուր մեզ, որովհետև փուչ է մարդու փրկությունը։
13 Մենք Աստծով պիտի զորություն գործենք, և նա պիտի ոտնակոխ անի մեր թշնամիներին։

Սաղմոս 37: 34-40
34 Սպասի՛ր Տիրոջը և պահի՛ր նրա ճանապարհը, և նա կբարձրացնի քեզ, որ ժառանգես երկիրը և տեսնես ամբարիշտներին իրենց ոչնչանալու ժամանակ։
35 Ես ամբարիշտին տեսա գոռոզ և տեղը հաստատ, ինչպես ճյուղատարած դալար ծառ։
36 Բայց նա անցավ. ահա նա այլևս չկա. փնտրեցի նրան, և չգտնվեց։
37 Նայի՛ր արդարին և տե՛ս ուղիղ մարդուն. այսպիսի մարդու վերջը խաղաղություն է։
38 Իսկ անիրավները միասին պիտի ոչնչանան. ամբարիշտների վերջը կորուստ է։
39 Իսկ արդարների փրկությունը Տիրոջից է. նեղության ժամանակ նա է նրանց ապաստանը։
40 Տերը կօգնի նրանց և կազատի նրանց. նրանց կազատի ամբարիշտներից և կփրկի նրանց, որովհետև իրենց հույսը դրել են նրա վրա։