ՄԱՐԿՈՍ 12:38-13:4 ԴԱՍ # 36
ԱՎԵԼԻ ՄՈՏԵՆԱԼՈՎ ԵՐԿՆՔԻ ԹԱԳԱՎՈՐՈՒԹՅԱՆԸ ԼԱՎ ԻՄԻՋ ԿԱՄ ԼԱՎ ՍԻՐՏ

I. Ողջույնի խոսք:
II. Ներածություն:
Ծանուցում: Այս երեկո մեր դասի ընթացքում կշարունակենք քննարկել այն հարցը, թե ինչպես Աստված կարող է իսկապես թագավորել մեր սրտերում: Այլ կերպ ասած՝ ինչպես կարող ենք մտնել Աստծո թագավորություն: Մենք մոտենում ենք Հիսուսի հասարակական ծառայության ավարտին, և հետաքրքիր է տեսնել, թե ինչ հարցերի է Նա անդրադարձել: Ուշադրությո՛ւն դարձրեք, թե նա ինչ է ասել վերջում …. Բավականին տարօրինակ է, որ Նրա վերջին խոսքերն ուղղված են եղել իմ նման մարդկանց․Նա Իր խոսքն ուղղել է կրոնական առաջնորդներին։
III. Կրոնական գիտնականների՝ Հիսուսի գնահատականը․Մարկոս 12:38-40։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 12:38-40։
ՀԱՐՑ — Ովքե՞ր են դպիրները։
ՊԱՏ․ — Նրանք կրոնական գիտնականներն են․ եթե զուգահեռներ տանենք, կլինեն այսօրվա այն մարդիկ, ովքեր ունեն դոկտորի կոչում կրոնի ասպարեզում (կամ, հավանաբար, բարձրագույն կրթություն ստացած հովիվներ կամ էլ Աստվածաշնչի սերտողության առաջնորդներ)։
ՀԱՐՑ — Մարկոս 12:38-39 ում գրառված ո՞ր չորս բաներն են, որ այս առաջնորդները սիրում էին կամ նախընտրում էին անել։
ՊԱՏ․ — 1) Երկար հագուստներ. այլ կերպ ասած ՝ առանձնահատուկ հագուստ: Նրանք սովորաբար սպիտակ էին հագնում և առանձնանում էին մյուս մարդկանցից։
2) Ողջույններ շուկայում: Նրանք սիրում էին առանձնահատուկ ուշադրության արժանանալ։ Այդ օրերին մարդիկ ոտքի էին կանգնում, երբ վերջիններս անցնում էին նրանց կողքով, բացառություն էին կազմում միայն այդ պահին իրենց գործով զբաղված վաճառականները, ասել է թե՝ նրանք պարտադրված չէին ոտքի կանգնել, երբ նրանց կողքով կրոնավոր էր անցնում։
3) Գլխավոր նստատեղերը Սինագոգում․ նրանք նստում էին առջևում՝ դեմքով դեպի ունկնդիրները: Նրանց միշտ հատուկ նստատեղերն էին առաջարկվում: Արդյոք այսօր նման բան արվո՞ւմ է:
4) Պատիվ ճաշկերույթներում. հաճախ նրանց տրամադրում էին լավագույն տեղերը: (Լեյն, Էջ 440)։
Ծանուցում: Երիտասարդները հաճախ են հաշվի առնում և ուշադրություն դարձնում այն հանգամանքի վրա, որ գիտական կոչում կամ պաշտոն ունեցող մարդը հաճախ հարգանքի է արժանանում։ Հաճախ ուսուցիչ կամ ծառայող դառնալու դրդապատճառներից է լինում այն հույսը, որ կարճ ճանապարհով կարելի է հարգանք ձեռք բերել։ Այնուամենայնիվ, ճշմարիտ հարգանքը ծնվում է իսկապես հարգանքի արժանի լինելուց։ Ոմանք կարծում են, որ տիտղոսը իր հետ հարգանք էլ է բերում։ Մտածե՛ք այն ուսուցիչների և ծառայողների մասին, որոնց դուք ճանաչում եք և չեք հարգում։
ՀԱՐՑ — 40-րդ հատվածում ի՞նչ նախազգուշացում տվեց Հիսուսն այս մարդկանց վերաբերյալ։
ՊԱՏ․ — Զգուշացե՛ք կրթված կրոնական մարդկանցից, ովքեր ագահ ու ժլատ են և պատվի արժանանալուն ծարավ։ Նրանք ագահորեն կուլ կտան աղքատներին հասանելիք գումարները և այս զազրելի արարքը կքողարկեն գեղեցիկ կրոնական խոսքերի ներքո (12:40) (Լեյն, էջ 339):
ՀԱՐՑ — Հիսուսն ի՞նչ կանխատեսեց նրանց համար։
ՀԱՐՑ — Նրանք, ովքեր ուսումնասիրում են Աստվածաշունչը, արդյո՞ք մարդկանց կողմից գովասանքի մոլուցքով տարված լինելու փոխարեն պետք է մտազբաղ լինեն Աստծուն գործով փառաբանելու գաղափարով: Ինչո՞ւ:
ՀԱՐՑ — Նման ձևով կրոնական դիրքի չարաշահումներ արդյո՞ք մեր օրերում էլ է տեղի ունենում։
ՊԱՏ․ — Իհարկե, մի՛ դարձրեք այս պահը բողոքի ժամ, բայց ինչ-որ մեկը կարող է իսկապես կարիք ունենալ կրոնական իշխանությունների հանդեպ իր բողոքը կամ վիրավորանքն արտահայտելու: Լսե՛ք, բայց որևէ ձևով մի՛ մեկնաբանեք:
ՀԱՐՑ — Արդյո՞ք Հիսուսին մտահոգում էր, թե կրոնավորների կողմից հարգանքի արժանանում է կամ նրանց կողմից սիրված է։ Նման համարձակության համար Նա գին վճարե՞ց։
ՊԱՏ․ — Հիսուսը թանկ վճարեց այդպիսի մեկնաբանությունների և գրոհների համար: Նրանք սպանեցին Նրան: Ներկա պահին մենք կարող ենք իշխանություններին դեմ լինել կամ քննադատել նրանց հեշտությամբ, քանի որ իրենց կողմից սպառնալիք չկա մեր երկրում։ Այստեղ՝ Ամերիկայում, քաղաքական քննադատ լինելը շատ հեշտ է, բայց եթե մենք փորձենք նույն բանն անել երրորդ աշխարհի երկրներում, ապա մենք և մեր ընտանիքները բավականին մեծ խնդիրների առաջ կկանգնենք։
ՀԱՐՑ — Եթե նման վարք ցուցաբերելու համար բավականին մեծ գին էր վճարվում, ապա ինչո՞ւ էր Հիսուսն այդքան կոպիտ վարվում այդ մարդկանց հետ։
ՊԱՏ․ — Ճշմարտությունը պետք էր ասել, անգամ եթե վերջինս վնասեց Հիսուսի կարիերային և անգամ կյանքի գին ունեցավ։ Եթե ինչ-որ մեկը չի կանգնում և չի ասում ճշմարտությունը, ապա բոլորն են տառապում դրա հետևանքով։ Բացի այդ, Հիսուսը նրանց ապաշխարելու հնարավորություն էր տալիս: Երբեմն, ամենաճշմարիտ բանը, որ պետք է անել ուժեղ անհատի համար, նրան հանդիմանելն է, երբ նա սխալ է:
IV. Ճշմարիտ կրոնը․ Մարկոս 12:41-44։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 12:41-44։
ՀԱՐՑ — Դպիրների և այս կնոջ տարբերությունը ո՞րն էր։
ՊԱՏ․ — Նա էականորեն տարբերվում էր դպիրներից անձնական ֆինանսները տնօրինելու ոլորտում։ Մինչ դպիրները իրենց ավելացածից էին տալիս, Նա՝ իր ունեցածից, անգամ իրեն նեղություն տալու գնով։ Ուշադրություն դարձրեք նաև այն բանի վրա, թե ինչպիսի խոնարհությամբ նա տվեց: Ձևական ոչինչ չկար, և ոչ ոք, բացի Հիսուսից, չգիտեր նրա վեհաշնորհ նվերի չափը և արժեքը։ Բայց հետո նորից ՝ Հիսուսը Աստված էր, այսինքն՝ շատ կարևոր Մեկը գիտեր, թե ինչ է նա իրականում տվել:
Ծանուցում: Այն, ինչ այդ կինը նվիրաբերեց, այդ ժամանակների համար հնարավոր ամենափոքր մանրադրամն էր․ այդ օրերին ավելի փոքր մետաղադրամ չկար (Լեյն, Էջ 441)։
Մեզանից շատերը նյարդայնանում են, երբ ինչ-որ մեկը նման զոհաբերությամբ է նվիրաբերում, քանի որ դա մի տեսակ մեզ վախեցնում է՝ մտածել տալով կամ հիշեցնելով, որ մենք նույնպես պետք է նման վեհությամբ տանք:
Ծանուցում: Նա տվեց երկու մետաղադրամ: Նա կարող էր մետաղադրամներից մեկը իրեն պահել: Սա մեծ հարգանք է ինձ ներշնչում: Ես հաճախ տալիս եմ իմ ունեցածի առատությունից, բայց նա տվեց, մինչդեռ ինքը կարիքի մեջ էր:
ՀԱՐՑ — Այս կնոջ վարքն ի՞նչ էր ցույց տալիս Հիսուսի աշակերտների համար։
ՊԱՏ․ — Աստվածաշնչի կանչն Աստծուն բացարձակ նվիրվելու և վստահելու կանչ է։ Իսկ վստահությունը նաև ֆինանսների վրա պետք է տարածվեր։
ՀԱՐՑ — Դուք երբևիցե ձեր կյանքում նմանատիպ մարդու հանդիպել կամ տեսե՞լ եք։
Ծանուցում: Հիսուսն ավարտեց իր հանրային ուսուցումը՝ հակադրելով այդ օրերի առաջնորդների կոռումպացված լինելը (հպարտության մասին է խոսքը այստեղ) այրի կնոջ հետ: Նա հակադրեց խոնարհ ծառայությունը և զոհաբերությունը սնապարծ կրոնական շոուին (տե՛ս նաև Մատթեոս 6.1): Լեռան քարոզը Հիսուսն ավարտեց նաև առաջնորդության մասին որոշ բաներ ուսուցանելով: Հիսուսը սիրում էր նրանց և գիտեր, թե որքան ազդեցիկ են առաջնորդները բնակչության համար: Հետևաբար, Նա փորձեց նրանց ցույց տալ, թե որն է լավ առաջնորդությունը, և թե ինչ տեսակ առաջնորդներից պետք է խուսափել:
V. Արտաքին կրոնական գեղեցկությունը կչքանա: Մարկոս 13:1-4։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 13:1-4։
ՀԱՐՑ — Ինչի՞ց էին աշակերտներն այդքան տպավորված։
Ծանուցում: Մեծ տաճարի քարերը: Սա հին աշխարհի ամենատպավորիչ կառույցներից մեկն էր: Հիշեք, որ տաճարի համալիրը զբաղեցնում էր ավելի քան երեսունհինգ ակր տարածք: Քարերը, որոնց մասին խոսում էին աշակերտները, հավանաբար նման էին Հովսեպոսի կողմից հիշատակված քարերին, որոնցից մի քանիսը 40, 12 և 18 ոտնաչափ պարամետր ունեին: Նրանք այնքան լավ էին կտրած, որ իրար կողք դնելիս հնարավոր չէր լինի անգամ ածելիի ծայրը մտցնել քարերի արանքը։ Այդ շինությունը շքեղ էր կառուցված։
ՀԱՐՑ — Հիսուսը պատշաճ գնահատեց ճարտարապետությունը։
ՊԱՏ․ — Չեմ կարծում, որ Հիսուսը դեմ էր շքեղ և վեհատեսիլ ճարտարապետությանը, բայց Նրա արժեքային համակարգն էր այլ՝ երկնային: Մենք հաճախ ենք տպավորված լինում շքեղ շենքերով, եկեղեցիներով և այլն, որոնք կառուցված են այս կյանքի համար, բայց Հիսուսն այլ կերպ է տեսնում ամեն ինչ. Հիսուսը ճանաչում է հավիտենությունը: Նա հենց Ինքն է Հավերժությունը: Նա ապրում է հավիտենության մեջ և հետևաբար տեսնում է իրականությունը բոլորովին այլ տեսանկյունից: Հարյուր տարի անց տների, շենքերի, մարզադաշտերի և այլնի մեծ մասը, որոնցով մենք շատ ենք հիանում, կվերանան կամ կոչնչացվեն: Հիսուսը դա գիտեր: Այն, ինչ արեց այրի կինը, սրտից բխող գործողություն էր, որը կհիշվի մի ողջ հավիտենություն։
Ծանուցում: Հավիտենական արժեք ունեցող գործ անել մեզնից յուրաքանչյուրը կարող է, յուրաքանչյուրին է հասանելի այդ վեհությունը։ Այդ կինը չուներ որևէ հատուկ տաղանդ, ունակություն, կարողություն կամ պաշտոն: Նա պարզապես տվեց ամբողջ սրտով:
ՀԱՐՑ — Ինչո՞ւ Հիսուսը 13։2 –ում նման թեմա շոշափեց։
ՊԱՏ․ — Մեծ մասշտաբի կատակլզիմիկ իրադարձությունների արդյունքում միայն հնարավոր կիներ նման փառահեղ շինության կործանումը։ Նա կանխատեսում էր մեծամասշտաբ ընդվզումներ հասարակության կողմից կամ բնության կողմից արհավիրքներ, որոնց պատճառով էլ նման սուրբ շինությունն ամբողջովին կործանվելու էր։
ՀԱՐՑ — Աշակերտները մտահոգվե՞լ էին Հիսուսի չարագուշակ կանխատեսումով։
ՊԱՏ․ — Այո՛։ Տե՛ս 13։3-4։ Նրանք խորապես մտահոգված էին և հետևաբար լրջությամբ հետաքրքրված, թե նմանատիպ մասշտաբի ի՞նչ աղետ կարող էր պատահել։ Հաջորդ շաբաթ մենք կքննարկենք Հիսուսի պատասխանները նրանց հարցադրումներին։
ՀԱՐՑ — Ի՞նչն ավելի երկար կհարատևի՝ այրի կնոջ նվիրատվությունը, թե՞ իսրայելացի ժողովրդի կողմից երբևէ կառուցված մեծագույն տաճարը: Ինչ՞ն է ավելի շատ անհանգստացնում Աստծուն ՝ շինությունը, թե՞ թաքուն, խոնարհությամբ կատարված գործը:
ՀԱՐՑ — Դուք որևէ մեկին ճանաչո՞ւմ եք, ով այս այրի կնոջ նման նվիրատվություն է արել։
ՊԱՏ․ — Հնարավոր է՝ սա օգնի ձեզ հասկանալու, որ որևէ բան, որ Իրեն ենք տալիս, երբևիցե չի մոռացվում կամ կորչում։ Այստեղ նրա տալու փաստն է շեշտվում, այլ ոչ թե նվերի ազդեցությունը երկրային կյանքի որևէ հարթությունում: Մենք իմաստուն պետք է գտնվենք՝ հիշելով, թե ՈՒմ ենք տալիս․․․ Մենք տալիս ենք Հավերժականին, Ով ամեն ինչ տեսնում է հավիտենության տեսանկյունից՝ բացարձակ արդար և իրավացի տեսանկյուն։

ԱՍՏՎԱԾԱՇՆՉՅԱՆ ՀՂՈՒՄՆԵՐ

Մարկոս 12:38-13:4
Հիսուսը դատապարտում է դպիրներին
(Մտթ. 23.1-36, Ղուկ. 20.45-47)
38 Հիսուսն իր ուսուցման մեջ նրանց ասում էր. «Զգուշացե՛ք դպիրներից, որոնց դուր է գալիս փառավոր հագուստներով ման գալ ու հրապարակներում հարգալից ողջույններ ընդունել, 39 ժողովարաններում առաջին աթոռները զբաղեցնել, ընթրիքներին՝ առաջին տեղերը։ 40 Նրանք այրիների ունեցածն են ուտում ու ցուցադրաբար երկար աղոթք են անում։ Նրանք ավելի խիստ են պատժվելու»։
Այրի կնոջ լուման
(Ղուկ. 21.1-4)
41 Հիսուսը, գանձանակի դիմաց նստած, նայում էր, թե ժողովուրդն ինչպե՛ս էր գանձանակի մեջ փող գցում։ Շատ հարուստներ մեծ գումար էին գցում։ 42 Մի աղքատ այրի կին եկավ, երկու լումա գցեց, այսինքն՝ մի նաքարակիտ*։ 43 Այդժամ Հիսուսն աշակերտներին իր մոտ կանչեց ու նրանց ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ այս աղքատ այրին ավելի շատ գցեց գանձանակի մեջ, քան մյուսները, 44 որովհետև բոլորն իրենց ավելացածից գցեցին, մինչդեռ նա, չքավոր լինելով, գցեց այն, ինչ ուներ՝ իր ամբողջ ապրուստը»։
13
Հիսուսը խոսում է տաճարի կործանման մասին
(Մտթ. 24.1-2, Ղուկ. 21.5-6)
1 Երբ նա տաճարից դուրս էր գալիս, աշակերտներից մեկը նրան ասաց. «Վարդապե՛տ, տես ինչպիսի՜ քարեր ու ինչպիսի՜ շինություններ են»։ 2 Հիսուսն ասաց նրան. «Տեսնո՞ւմ ես այդ մեծ շինությունները. այստեղ քարը քարի վրա չի թողնվելու, ամեն ինչ պիտի քանդվի»։
Խռովություններ, հալածանքներ և ավերումներ
(Մտթ. 24.3-14, Ղուկ. 21.7-19)
3 Մինչ Հիսուսը նստած էր Ձիթենյաց լեռան վրա՝ տաճարի դիմաց, Պետրոսը, Հակոբոսը, Հովհաննեսն ու Անդրեասը նրան առանձին հարցրին. 4 «Ասա՛ մեզ, ե՞րբ են դրանք լինելու, և ո՞րն է լինելու այն նշանը, որ կազդարարի այդ բոլոր բաների կատարումը»։