ՄԱՐԴԿԱՆՑ ԳԱՂՏՆԻ ԴԱՎԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ ԸՆԴԴԵՄ ԱՍՏԾՈ ԳԻՏՈՒԹՅԱՆ

ՄԱՐԿՈՍ 14:1-21 ԴԱՍ # 39

I. Ողջույնի խոսք։
II. Ներածություն։
Ծանուցում։ Հաճախ այնպես է թվում, որ Սուրբ գրությունների մեծ մասը մեր կյանքի որոշակի փուլերnւմ գործնական որևէ նշանակություն չունեն։ Առանձնահատուկ խնդիրները կարծես թե մեզ չեն մտահոգում: Քաջալերանքի մի խոսք․Սուրբ գրությունը կարող է սպասել ձեր՝ կյանքի բավարար փորձառություն ունենալուն, որպեսզի կարողանաք տեսնել նրա գործնական նշանակությունը ձեր կյանքում: Սուրբ գրությունները կանխատեսել են ձեր կարիքները՝ որոշակի հանգամանքների արդյունքում ստեղծված: Նման փորձառությունների ժամանակ են տեսնում և հասկանում Գրությունների գործնական նշանակությունը: Ձեր կյանքի արահետներում դրանք կլինեն ձեզ անհրաժեշտ ուղեցույց: Որքան ավելի շատ կյանքի փորձառությունները ճաշակեք, այնքան ավելի շատ կհասկանաք Սուրբ գրությունները: Այսօրվա դասը ձեզանից ոմանց անհրաժեշտ է, իսկ ոմանք էլ այն ուղղակի պետք է մտապահեն՝ ապագայի համար:
III. Առաջին դավադրությունը․ Մարկոս 14:1-2։
Ծանուցում։ Այժմ մենք մուտք են գործում Հիսուսի չարչարանքների և Իր վերջին շաբաթվա պատմության փուլը՝ ցավով, մեր փրկության դրամայով և Հիսուսի չարչարանքներով լի պատմությունը, մինչդեռ Նա մեր ազատագրման համար կպայքարի։ Մարկոսը հստակորեն շեշտադրում է այս գաղափարը։ Ավելին՝ որոշ գիտնականներ ասում են, որ բոլոր չորս Ավետարաններն էլ ոչ այլ ինչ են, քան Հիսուսի չարչարանքների պատմությունը՝ երկար նախաբանով։
Ծանուցում։ Այսօր մենք կկենտրոնանանք Հիսուսի ինքնության վրա՝ ո՞վ է Նա։ Նա կառերեսվի ցավի, սթրեսի և դժվարությունների հետ։ Եկեք տեսնենք, թե Նա ինչպես է այս ամենի միջով անցնելու։
>>>>Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 14:1-2։
Ծանուցում։ Հիսուսին սպանելու ցանկությունը նոր չէր։
>>>> Երեք տարբեր մարդիկ թող կարդան Մարակոս 3:6, 11:18 և 12:12։
ՀԱՐՑ — Ո՞վ սպանեց Հիսուսին՝ Աստծո Որդուն։ Տաճար այցելող հավատացյալներն էին, թե՞ հեթանոսները։
ՊԱՏ․ — Հիսուսի օրերի հավատացյալ համայնքն էր: Այդ օրերի եկեղեցի հաճախողները սպանեցին Հիսուսին: Հրեաներն օգտագործեցին հռոմեացիներին՝ իրենց ցանկություններին հագուրդ տալու համար: Մարկոսը շատ հստակ է սրա մասին խոսում։
ՀԱՐՑ — Եթե Հիսուսը մեր օրերին նորից մարդեղանար և գար Երկիր, ո՞վ կցանկանար Նրան սպանել։
ՊԱՏ․ — Ըստ Ավետարանների՝ Նրան սպանել ցանկացողները կլինեին եկեղեցի հաճախողները, իսկ եթե ավելի հստակ՝ եկեղեցու առաջնորդներից շատերը։
Ծանուցում։ Հակահրեականությունը սխա՛լ է հասկացել իրողությունը․ ոչ թե հրեաները, այլ կրոնական մարդիկ չեն սիրում Աստծուն, ովքեր սպանում են Աստծուն և փորձում կաթվածահար անել Նրա գործը: Մենք մեր շրջապատում այսօր էլ ունենք նման մարդիկ:
Ծանուցում։ Առաջնորդները հաճախ են դառնանում և քննադատվում, հատկապես ճշմարտությունը խոսելու դեպքում: Այնուամենայնիվ, եթե դուք առաջնորդ եք, ապա հիշեք, որ Ավետարանները չեն փորձում ստեղծել «հալածանքների բարդույթ»: Որոշ առաջնորդներ քննադատվում են, որովհետև նրանք պետք է քննադատվեն, այսինքն՝ կամ հիմար բաներ են անում, կամ անարդարացի, եսասիրաբար և ոչ կոմպետենտ են վարվում: Հիսուսն իր ճշմարտությունը խոսելու պատճառով չսիրվեց, այլ ոչ թե այն պատճառով, որ նա կոմպետենտ չէր:
Ծանուցում։ Հիսուսի ժամանակ Պասեքը իրականում երկու տոն էր. Պասեքը և անթթխմոր հացի տոնը: Ամենից հաճախ վերջիններս ընկալվում էին որպես մեկը մյուսի մաս: Պասեքն ինքնին մեծ և շատ կարևոր տարեկան տոն էր: Կախված նրանից, թե ում կողմից գրառված թվերն եք ընդունում, քաղաքը իր բնակչությունից կա՛մ 5 անգամ ավելին էր դառնում (300 000), կա՛մ էլ եթե հավատանք Հովսեպոսին՝ Պասեքի ժամանակ Երուսաղեմ քաղաքում մարդկանց քանակը դառնում էր մոտ 3,000,000: Այն նշում էր երկու հանգամանք․ Եգիպտոսից փրկվելը, երբ մահվան հրեշտակն իրենց տների մոտով անցել էր և իրենց դռներին արյունով նշան էր արել, և նաև գարու բերքի օրհնումն էր:
Ծանուցում։ Դա ստրկությունից ազատագրվելու տոն էր. ավելի ուշ մենք՝ քրիստոնյաներս, տեսնում ենք, որ Հիսուսը սպանվում է մեզ մեղքի ստրկությունից ազատագրելու համար: Բայց նախքան դավադրության խորացումը, Մարկոսը պատմեց մեզ մի պատմություն: Դա փոքրիկ դադար էր, դա բարության պահ էր:
IV. Բարության անտրակտ․ Մարկոս 14:3-9։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 14:3-9։
ՀԱՐՑ — Ինչո՞ւ էին աշակերտները մտահոգ։
ՊԱՏ․ — Հիսուսի վրա ցանած օծանելիքի վրա ծախսված գումարները կարելի էր տալ աղքատներին: Այն արժեր ավելի քան 300 դինար, միջին աշխատողի մոտավորապես մեկ տարվա աշխատավարձը։ Աշակերտներին արդարացնելու համար պետք է ասվի, որ տոների ժամանակ աղքատներին օգնելը ընդունված սովորույթ էր:
Ծանուցում։ 14:1, 2-ում կնոջ և Քահանայապետի հակադրությունը բավականին սուր էր: Նա ցույց տվեց պատվի և սիրո շռայլության բացառիկ և արտառոց օրինակ: Դա ակնհայտորեն չգնահատվեց աշակերտների կողմից: Աշակերտները հաճախ չէին հասկանում Հիսուսին: Եթե դուք առաջնորդ դառնաք, հիշեք նաև սա: Նույնիսկ ձեզ ամենամոտ մարդը ոչ միշտ կարող է հասկանալ ձեզ:
ՀԱՐՑ — Արդյո՞ք մարդիկ (քրիստոնյաները) այսօր էլ կարծրասիրտ են այնպես, ինչպես աշակերտներն էին Հիսուսի օրերին։
Ծանուցում։ Հրեական սովորություն կար․ ինչ-որ մեկին օծել տոնի առիթով, բայց Հիսուսը շատ ավելի խորը իմաստ է տեսնում սրա մեջ: Նա գիտեր, որ տառապելու է և հանցագործի մահով մահանալու՝ հնարավորություն չի լինելու մաքրվելու և օծվելու, ինչ սովորաբար արվում էր մահացածների հետ: Այսպիսով, Նա ընդունեց կնոջ շռայլությունը և պատվեց այն՝ կնոջ գործողությունը տեղափոխելով մարգարեական դաշտ: Կնոջ իմպուլսիվ արարքին Հիսուսը մեծ կարևորություն, խորը իմաստ և բովանդակություն հաղորդեց: Հիսուսը ունակ էր երևույթները այլ լույսի ներքո տեսնելու և մեկնաբանելու: Մինչ կինը փորձում էր ծառայել Հիսուսին, Նա տեսավ նրա սի՛րտը: Գուցե միշտ չէ, որ մենք իմաստուն գործողություններ ենք անում, բայց այն, ինչ ծառայողական սրտով ենք անում, մի՛շտ է իմաստուն: Հիսուսը մեզ մեկ այլ լույսի ներքո է տեսնում: Մենք հաճախ ծաղրվում ենք Աստծո հանդեպ մեր շռայլ սիրո դրսևորման համար, բայց Հիսուսը համապատասխան ճիշտ լույսի տակ է այս ամենը տեսնում:
ՀԱՐՑ — Արդյո՞ք քրիստոնյաներից մեծամասնությունն է Հիսուսին սիրում այս կնոջ նման նվիրյալ սիրով։ Այսօր ինչպիսի՞ն է պատկերը։
V. Երկրորդ դավադրությունը․ Մարկոս 14:10-11։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 14:10-11։
Ծանուցում։ Հիսուսի կյանքը վտանգի մեջ էր: Այնուամենայնիվ, Նա այդ իրադրության մեջ էլ ունակ էր տեսնելու վեհ արարքը թվացյալ անկշռադատ կնոջ մեջ: Վտանգավոր իրադրություններում մենք հաճախ դադարում ենք մտածել ուրիշների մասին․ Հիսուսը մեզ ցույց տվեց ավելի լավ ճանապարհ:
ՀԱՐՑ — Ձեր հանդեպ երբևիցե դավեր լարվե՞լ են։ Ինչ-որ մեկը կարո՞ղ է իր փորձառությամբ կիսվել։
ՀԱՐՑ — Դավը բացահայտելիս մենք ի՞նչ ենք զգում։
ՀԱՐՑ — Դուք ի՞նչ եք զգացել։
ՊԱՏ․ — Տեսեք, թե ինչ-որ մեկը չսիրված լինելու զգացողությամբ է կիսվում։
ՀԱՐՑ — Դավաճանվելիս ի՞նչ է տեղի ունենում մեզ հետ, մեր ինքնության հետ։
ՊԱՏ․ — Այն մեզ հարկադրում է մտածել մեր ինքնության, մեր արժանի լինելու մասին․ ավելին՝ այն մեզ ցավեցնո՛ւմ է։
VI. Հասկանալով իրականությունը․ Մարկոս 14:12-16։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 14:12-16։
Ծանուցում։ Հիսուսը գիտեր, որ հետապնդվում է, և նա գիտեր Հուդայի մասին: Հուդայի այս գործողությունը ցույց էր տալիս, որ նա չգիտեր, թե որտեղ է լինելու աշակերտների Պասեքի տոնը: Քանի որ Հիսուսը կամ հրաշքով էր իրացնելու բոլոր կարգավորումները, կամ էլ նախապես ամեն ինչ արդեն հոգացել էր, այնպես որ Հուդան չգիտեր, թե որտեղ էին նրանք հանդիպելու: Հասկանալի է, որ Հիսուսը և մյուս տասը մարդիկ մութն ընկնելուց հետո են հավաքվում: Այսպիսով, քաղաքում այդքան ուխտավորների ներկայությամբ պայմանավորված՝ դժվար կլիներ մութն ընկնելուց հետո գտնել Հիսուսին և գտնել այն վայրը, որտեղ Նա անցկացնելու էր Զատիկը: Մինչև նրանց այնտեղ այդ գիշեր հասնելը՝ Հուդան չգիտեր, թե ուր էին նրանք գնում։ Միայն Հիսուսը և երկու աշակերտները գիտեին տեղանքը: Սա երաշխիք էր, որ նրանք այս կարևոր պահին առանձնանալու հնարավորություն կունենան:
ՀԱՐՑ — Արդյո՞ք Հիսուսի այս գործողությունը, որը երաշխավորում էր գաղտնիությունը Տիրոջ ընթրիքի համար, հոգեկան տառապանքի նշան էր, թե՞ սառը, հանգիստ բանականության նշան:
ՊԱՏ․ — Դա հստակ մտածող և ռացիոնալ անհատականության նշան էր: Նա գիտեր, որ ինքը մեռնելու է, և գիտեր, որ Իր դեմ դավադրություն կա լարված, բայց նա նաև գիտեր, որ Իր աշակերտները Իր հետ մենակ լինելու կարիք ունեն: Նա ստեղծեց այդ հնարավորությունը՝ ուժեղ լինելու պատճառով։ Հիսուսը մտահոգ էր և մտածում էր ուրիշների մասին: Մենք դավաճանությանը լավագույն ձևով ենք դիմակայում, երբ Նա օգնում է մեզ լինել Իր նման ՝ անգամ մեր ծանր տառապանքների և փորձությունների ժամանակ ուրիշների մասին մտածող:
VII. Հիսուսը տեղյակ է․ Մարկոս 14:17-21։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 14:17-21։
ՀԱՐՑ — Հիսուսն Իր սեփական դավաճանության մասին տեղյա՞կ էր։
ՀԱՐՑ — Նա ի՞նչ արեց։
ՊԱՏ․ — Նա հակադրվեց մեղավոր կողմին: Սա մի օրինակ էր, թե ինչ պետք է մենք անենք նման իրավիճակներում: Մարդկանց պետք է ասենք այն, ինչ իրականում մտածում ենք:
ՀԱՐՑ — Մարկոսի գրքում Հիսուսը բացահայտե՞ց Հուդա դավաճանին։
ՊԱՏ․ — Ո՛չ: Եթե Հիսուսն այդպես վարվեր, աշակերտները հավանաբար կսպանեին կամ կվնասեին Հուդային, այլ ոչ թե թույլ կտային նրան վնասել Հիսուսին: Հիսուսը հակադրվեց Հուդային, բայց ոչ այնպես, որ Հուդան բացահայտվեր:
ՀԱՐՑ — Ձեր կարծիքով ինչո՞ւ Հիսուսը Հուդային չկանգնեցրեց կամ նրան չհանձնեց աշակերտների ձեռքը։
ՊԱՏ․ — Հիսուսը հակադրվեց, բայց կարիք չուներ Հուդայի անմիջական պատիժը տեսնելու։
Ծանուցում։ Մենք նույնպես խորը դավաճանությունների հետ կառնչվենք, եթե բավականաչափ երկար ապրենք այս աշխարհում: Հիսուսը մեզ օգնում է հասկանալ, թե ինչպես կարելի է վարվել նման իրավիճակներում: Նա դա արեց, որպեսզի չլինի թե լիովին մոլորվենք ու ոչնչանանք, երբ դա տեղի ունենա մեզ հետ: Մենք պետք է հիշենք, որ նույնիսկ Աստծո Որդուն դավաճանեցին և Իր դեմ դավեր լարեցին: Նա գիտի, թե մենք ինչերի միջով ենք անցնում:
ՀԱՐՑ — Դուք տեսնո՞ւմ եք, թե ինչու կարող եք վստահությամբ աղոթել Իրեն։ Նա հասկանո՛ւմ է։
ՀԱՐՑ — Եթե ամփոփենք սթրեսին և դավաճանությանը դիմակայելու Հիսուսի գործողությունները, որո՞նք կլինեն ձեր հիմնական կետերը: Թե ինչ քայլեր է կատարել Նա, կարելի է գրի առնել և այնուհետև դարձնել ուղեցույց այն բանի համար, թե ինչպես կարող ենք մենք դիմակայել մեր սեփական դավաճանություններին:

ԱՍՏՎԱԾԱՇՆՉՅԱՆ ՀՂՈՒՄՆԵՐ

Մարակոս 3:6
6 Եվ փարիսեցիներն անմիջապես դուրս գնացին. հերովդեսականների հետ նրա դեմ խորհուրդ էին անում, թե նրան ինչպե՛ս կորցնեն։

Մարկոս 11:18
18 Քահանայապետներն ու դպիրները լսեցին այս և միջոց էին փնտրում, թե ինչպե՛ս նրան կորստյան մատնեն, սակայն նրանից վախենում էին, քանի որ ամբողջ ժողովուրդը հիանում էր նրա ուսուցմամբ։

Մարկոս 12:12
12 Եվ ուզում էին Հիսուսին բռնել, որովհետև հասկացան, որ այդ առակն իրենց մասին ասաց, բայց ժողովրդից վախեցան, թողեցին նրան ու գնացին։

Մարկոս 14:1-21

Դավադրություն Հիսուսի դեմ
(Մտթ. 26.1-5, Ղուկ. 22.1-2, Հովհ. 11.47-53)
1 Երկու օր հետո Զատկի և Բաղարջակերաց տոնն էր։ Քահանայապետներն ու դպիրները միջոց էին փնտրում, թե ինչպե՛ս Հիսուսին նենգությամբ բռնեն և սպանեն։ 2 Բայց ասում էին. «Ո՛չ տոնի ժամանակ, որպեսզի ժողովրդի մեջ խռովություն չլինի»։
Օծում Բեթանիայում
(Մտթ. 26.6-13, Հովհ. 12.1-8)
3 Մինչ Հիսուսը Բեթանիայում էր, բորոտ Սիմոնի տանը սեղան նստած, եկավ մի կին, որն ուներ նարդոսի ազնիվ, թանկագին յուղի մի շիշ. նա շիշը կոտրեց և Հիսուսի գլխին թափեց։ 4 Սակայն ոմանք սրտնեղեցին՝ ասելով. «Ինչի՞ համար էր յուղի այս վատնումը, 5 որովհետև այն կարելի էր երեք հարյուր դինարից ավելի թանկ վաճառել ու աղքատներին տալ»։ Եվ հանդիմանում էին այդ կնոջը։ 6 Հիսուսն ասաց. «Թողե՛ք նրան, ինչո՞ւ եք նեղացնում։ Նա ինձ համար մի բարի գործ արեց։ 7 Աղքատները միշտ ձեզ հետ են. երբ ուզեք, նրանց կարող եք բարիք անել, բայց ինձ միշտ ձեզ հետ չեք ունենա։ 8 Նա արեց, ինչ որ կարող էր. նախօրոք օծեց իմ մարմինը՝ թաղմանը նախապատրաստելու համար։ 9 Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ. ամբողջ աշխարհում, որտեղ որ այս Ավետարանը քարոզվի, ի հիշատակ նրա՝ այդ արարքի մասին էլ կպատմվի»։
Հուդայի համաձայնությունը՝ մատնելու Հիսուսին
(Մտթ. 26.14-16, Ղուկ. 22.3-6)
10 Ապա Հուդա Իսկարիովտացին՝ տասներկուսից մեկը, քահանայապետների մոտ գնաց, որպեսզի Հիսուսին մատնի նրանց։ 11 Երբ նրանք լսեցին, ուրախացան ու խոստացան նրան արծաթադրամ տալ։ Եվ Հուդան հարմար առիթ էր փնտրում, թե ինչպե՛ս մատներ նրան։
Վերջին ընթրիքը
(Մտթ. 26.17-25, Ղուկ. 22.7-14, 21-23)
12 Բաղարջակերաց տոնի առաջին օրը, երբ զատկական գառն էին մորթում, աշակերտներն ասացին Հիսուսին. «Որտե՞ղ ես ուզում ուտել զատկական ընթրիքը, որ գնանք պատրաստենք»։ 13 Հիսուսն աշակերտներից երկուսին ուղարկեց ու նրանց ասաց. «Գնացե՛ք քաղաք, և ջրով սափորը ձեռքին մի մարդ կհանդիպի ձեզ. գնացե՛ք նրա հետևից։ 14 Եվ ուր որ մտնի, այդ տան տիրոջն ասե՛ք. “Վարդապետն ասում է. “Որտե՞ղ է այն օթևանը, որտեղ աշակերտներիս հետ պիտի ուտեմ զատկական ընթրիքը”։ 15 Նա ձեզ մի մեծ վերնատուն ցույց կտա՝ հարդարված, պատրաստ. այնտե՛ղ կպատրաստեք մեզ համար»։ 16 Աշակերտները գնացին քաղաք ու ամեն ինչ գտան այնպես, ինչպես իրենց ասել էր Հիսուսը, և պատրաստեցին զատկական ընթրիքը։
17 Երբ երեկո եղավ, Հիսուսը տասներկուսի հետ եկավ։ 18 Մինչ սեղան էին նստել և ուտում էին, Հիսուսն ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ ձեզանից մեկը, ով ինձ հետ ուտում է, կմատնի ինձ»։ 19 Նրանք տրտմեցին ու սկսեցին մեկը մյուսի հետևից նրան հարցնել. «Մի՞թե ես եմ», և մյուսը՝ «Մի՞թե ես եմ»։ 20 Հիսուսն ասաց նրանց. «Տասներկուսիցդ նա, ով ձեռքն ինձ հետ պնակի մեջ մտցրեց։ 21 Արդարև, Մարդու Որդին կգնա, ինչպես նրա մասին գրված է. սակայն վա՛յ այն մարդուն, որի ձեռքով կմատնվի Մարդու Որդին։ Այդ մարդու համար ավելի լավ կլիներ, եթե ծնված չլիներ»։