ՄԱՐԿՈՍ 14:22-31 ԴԱՍ # 40
ՄԱՀՎԱՆ և ՁԱԽՈՂՄԱՆ ՀԱԿԱԴԱՐՁՈՒՄԸ

I. Ողջույնի խոսք:
II. Ներածություն։ Մի բան, որից մենք շատ վախենում ենք, ձախողումն է։ Հաճախ մենք չենք փորձում որևէ բան անել ոչ այն պատճառով, որ մենք կարծում ենք, որ սխալ է, այլ այն պատճառով, որ մենք վախենում ենք ձախողվելուց: Մեկ այլ բան, որից վախենում ենք, մահն է, և մենք հաճախ ենք մահվան վախից ընդարմանում: Հիսուսը ոչ մեկից վախեցավ, ոչ էլ մյուսից։ Նրա Գործի և Անձի մեջ պարփակված էր ինչպես մահվան, այնպես էլ ձախողման հակադարձումը: Մարկոս 14-ը անդրադառնում է այս երկու խնդիրներին:
III. Տիրոջ Ընթրիքը․ մահվան հակադարձումը։ Մարկոս 14:22-26։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 14:22-26։
ՀԱՐՑ — Ի՞նչ եք կարծում, 14։22 –ում հացը ի՞նչ է խորհրդանշում։
ՊԱՏ․ — Մենք հաճախ մտածում ենք (և իրավունք ունենք այսպես մտածելու), որ հացը խորհրդանշում է Նրա մարմինը, որը մասնատվեց մեզ համար: Լեյնը նաև կարծում է, որ այն չի խորհրդանշում պարզապես մասնատված մարմինը, այլ ավելին․ դա նաև անձի ներկայության գրավական էր: Մեր ձեռքում ունեցած կտոր հացը հիշեցում է, որ Նա մեզ հետ է: Մեկ անգամ Նա մեզ համար հաց է եղել: Այժմ նույնպես մեզ հետ է: (Լեյն, Էջ 506)։
ՀԱՐՑ — 14:23-24-ում գինին ի՞նչ է խորհրդանշում։
ՊԱՏ․ — Այն խորհրդանշում է, որ Հիսուսը մահացավ մեզ համար։ Արյունը նաև կնքեց ուխտը։
Ծանուցում։ Պասեքի արարողության ընթացքում ներկա ամենաերիտասարդ անձը հարցնում է, թե ի՞նչն է արտառոց դարձնում այդ օրը: Ընտանիքի առաջնորդը պատմում է Իսրայելի պատմությունը, մինչ կհասնի Պասեքի պատմությանը: Հրեայի համար այս ամենը երբեք չի կարող ծես դառնալ․ այն միշտ խորհրդանշում է Աստծո զորությունն ու ողորմությունը (Բարքլեյ, էջ 354)։
Ծանուցում։ Մարկոսը արձանագրում է, որ Հիսուսը և աշակերտները հեռանալուց առաջ օրհներգեր երգեցին։ Երգելու պատճառն այն էր, որ իսրայելացիները Պասեքի ծառայության ընթացքում երգեր էին երգում։ Օրհներգերից մեկը, որ նրանք երգեցին, Սաղմոս 118-ից էր։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Սղ․ 118:22-29։
Ծանուցում։ Մի բան, որ Տիրոջ Ընթրիքը մեզ սովորեցնում է, այն է, որ մեր իրական բարիքը հնարավոր չէ իրականացնել առանց Նրա մահվան։ Այդ մեր կրոնական գործողությունները, հավատարմությունը կամ մեր բարի գործերը չեն, որ իրագործում են մեր փրկությունը: Դա Նրա մա՛հն է:
ՀԱՐՑ — Նրա մահը արդյունավետ կլինի՞, եթե մենք հաղորդությունն ընդունենք անարժանորեն:
ՊԱՏ․ — Այսօր մենք լիովին պատրաստ ենք արհամարհել Հուդային և նրանց, ովքեր սպանեցին մեր Տիրոջը: Բայց արդյո՞ք արհամարհական չէ այդպիսի մեծ զոհաբերություն ստանալ ապականված հոգով: Մի՞թե մենք չենք արհամարհում Հիսուսին և Նրա զոհաբերությունը ՝ նման գործողություններով: Վաղ եկեղեցին շատ ավելի զգույշ էր, որպեսզի անարժանորեն չընդունի սուրբ հացն ու գինին:
Ծանուցում։ Այդ մեզ համար Իր մահը ընդունելով է, որ Նա կոտրում է մահվան զորությունը։ Նա չէր ցանկանում մահանալ, բայց Նա թույլ չտվեց, որ մահվան հանդեպ վախը ստվերեր Իր սերը մեր հանդեպ: Մահվան ուժը Նա փոխակերպեց և դարձրեց միջոց՝ մեր փրկության համար։ Երկրի վրա տեղի ունեցած ամենամեծ ողբերգությունը շրջեց և դարձրեց հույս ունենալու ամենամեծ պատճառը:
Խաչը դատապարտման խորհրդանիշ չէ, այլ հույսի: Մահանալով ՝ Հիսուսը այլաշրջեց մահը:
IV. Աշակերտների ձախողումը․ թերության հակադարձումը։ Մարկոս 14:27-31։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 14:27-28։
Ծանուցում։ Հիսուսը նրանց ասաց, որ Իրեն կձախողեն և կլքեն։
Ծանուցում։ Մեզ դո՞ւր է գալիս, երբ մեզ ասում են, որ մենք կձախողվենք։ Ինչո՞ւ ոչ։
ՊԱՏ․ — (Թույլ տվեք ունկնդիրներին պատասխանել)։ Ոչ ոք չի սիրում վատ լուր լսել իր մասին, հատկապես ապագա հոգևոր ձախողումների մասին։ Պատճառը շատ պարզ է․ հպարտությո՛ւնը։
ՀԱՐՑ — Արդյոք դաժա՞ն է ինչ-որ մեկին ասել նրան սպասվող ձախողման մասին, երբ մենք գիտենք, որ դա ճշմարտությունն է։
ՊԱՏ․ — Եթե ճշմարտությունն է, ապա անպայման չէ, որ դաժան լինի, և նաև սիրուց դրդված է այս ճշմարտությունը ասվում։
ՀԱՐՑ — Արդյո՞ք Հիսուսը փորձում էր նրանց քննադատել։ Նա փորձում էր նրանց ստորացնե՞լ։
ՊԱՏ․ — Ո՛չ, Նա սիրում էր նրանց։ Նա ցանկանում էր, որ նրանք հաջողեին, բայց գիտեր, որ ձախողվելու են։ Նա նաև գիտեր մասնավորապես ինչում են ձախողվելու։ Գրություններում կանխատեսված էր դա։
Նա նաև գիտեր, որ նրանք սարսափահար են լինելու, երբ ձախողվեն, և, ի վերջո, օգտակար կլինի նրանց համար նախապես իմանալ, որ Հիսուսը նախապես գիտեր այդ ձախողումների մասին: Նա այլայլված չէր: Մի անգամ ես խոսեցի ավագ դպրոցի տարիքի մի քրիստոնյայի հետ, որը վերադառնում էր տուն քրիստոնեական ճամբարից: Մեքենայից իջնելիս՝ նա ասաց ինձ, որ իրեն այնքան լավ է զգում, որ այլևս երբեք հոգեպես իրեն նվաստացած չի զգա: Այնուամենայնիվ, այնուհետև ես նրան նախազգուշացրեցի, որ ձախողումներ կլինեն, երբ ճամբարային ոգևորվածությունը անցնի։ Նա միանշանակորեն նայեց իմ աչքերին և ասաց. «Դուք սխալ եք, ինձ հետ դա երբեք չի պատահի»: Մի քանի օր անց ես հանդիպեցի նրան դպրոցի տարածքում, և նա մոտեցավ ինձ և ասաց. «Դուք որտեղի՞ց դա գիտեիք»: Ես պատասխանեցի, որ նախկինում շատ անգամ ականատես եմ եղել այդ երևույթին և ինքս էլ եմ նման փորձություններով անցել: Ես չարժեզրկեցի նրա ճամբարային փորձառությունը, և ոչ էլ նրա ձախողումը նրան նվազ քրիստոնյա դարձրեց։
Հիսուսը չէր փորձում աշակերտներին ստորացնել, այլ նախազգուշացնում էր նրանց:
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 14:29.
ՀԱՐՑ — Իր համարձակ հայտարարություններում Պետրոսը սխալ էր, բայց արդյո՞ք իր սիրտը ճշմարտության մեջ էր։
ՊԱՏ․ — Այո՛։ Մեզանից շատերը շատ լավ սկսում են, բայց հետո ձախողվում են։ Մենք ունենում ենք ճիշտ դրդապատճառներ, բայց ինչպես Մատթեոսի Ավետարանում է գրված Հիսուսի խոսքը․ «Հոգին հոժար է, բայց մարմինը տկար»։
Ծանուցում։ Ոսկեբերանը (էջ 494-495) գրում է, որ հոգևոր հասունություն ձեռք բերելու համար երկու կարևոր բաղադրիչներ կան ՝ պայքարելու և Աստծուց օգնություն ստանալու մեր պատրաստակամությունը: Առանց այս երկու բաղադրիչների մենք կձախողվենք: Մենք պետք է պատրաստակամ լինենք, բայց միայնակ չենք կարող հաջողության հասնել:
Մեզանից ոմանք պատրաստ չեն պայքարել կամ փորձել պայքարել: Մենք ցանկանում և նախընտրում ենք հեշտ ճանապարհ, բայց Աստված չի կարող ճանապարհը հեշտացնել: Սակայն երբ մենք իսկապես պայքարենք մեր ողջ ուժով, ապա շուտով կհասկանանք, որ առանց Աստծո շնորհի մենք չենք կարող հաջողության հասնել:
Այնուհետև մենք պետք է պատրաստակամ լինենք՝ խնդրելու Նրա զորությունը` մեր ջանքերին զորավիգ լինելու համար: Պետրոսը կարծում էր, որ իր համարձակությունը և Հիսուսի հանդեպ սերը բավարար կլինեն նրան առաքելությունը կյանքի կոչելու և հաջողելու համար: Նա սխալվում էր: Պետրոսը պետք է սովորեր, որ Հիսուսի օգնությունը անհրաժեշտ էր: Պետրոսը ավելի ուշ դա հասկացավ:
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Մարկոս 14:30-31.
Ծանուցում։ Զարմանալի չէ՞ արդյոք, որ Աստծո սուրբ աշակերտները չլսեցին Հիսուս Քրիստոսին՝ Աստծո Սուրբ Որդուն։ Միգուցե մենք չենք լսել մեր ծնողների բարի խորհուրդը, երբ երիտասարդ ենք եղել։
Ծանուցում։ Հիսուսը շարունակեց պնդել։ Նա թույլ չէր տա Պետրոսին անգիտության մեջ մնալ, մինչև Պետրոսն ինքն իրեն մեղադրեց։ Հիսուսը թույլ տվեց նրան դա անել, և հետո ցավագնորեն սովորեց Պետրոսը։
V. Եզրակացություն։
ՀԱՐՑ — Ինչո՞ւ Հիսուսը թույլ տվեց Պետրոսին ձախողվել։
ՊԱՏ․ — Պատասխանները լսելուց հետո ունկնդիրների հետ կիսվեք Ոսկեբերանի որոշ տեսակետներով (եթե իհարկե նրանք ինքնուրույն չեն եկել այս տեսակետին), որ Պետրոսին, չնայած գլխավոր առաքյալ լինելուն, թույլ է տրված ձախողվել, և դա «նրան ստիպում է ավելի խոնարհ լինել, պատրաստվել ավելի մեծ սիրո համար » ( Ոսկեբերան, էջ 495):
Հեշտ է տեսնել, թե ինչպես էր Պետրոսն ավելի խոնարհ դառնում իր ձախողման շնորհիվ: Մենք ավելի քիչ ենք հակված դատելու ուրիշներին, երբ ինքներս ենք ձախողման փորձառություն ունենում: Սակայն՝
ՀԱՐՑ — Ինչպե՞ս է Պետրոսի ձախողումը նրան պատրաստում ավելի մեծ սիրո։
ՊԱՏ․ — Ոսկեբերանն այնուհետև մեջբերում է Ղուկաս 7:47-ից այն մարդու մասին, ում շատ բան ներվել է, նա էլ շատ է սիրում, և այն մեկը, ում քիչ բան է ներվել, քիչ էլ սիրում է (էջ 495): Պետրոսը ստացավ Հիսուսի ներումը մեծ և զորեղ ձևով, և որն էլ պետք էր իր սիրտը ավելիով բացեր դեպի Հիսուսը ՝ ավելի մեծ և զորեղ սիրով սիրելու:
ՀԱՐՑ — Դուք երբևիցե նկատե՞լ եք, որ նրանք, ում ավելի շատ մեղքեր են ներվում, կարծես թե ավելի շատ էլ սիրում են։ Եթե ձեր կյանքից նման օրինակ կա, կարո՞ղ եք կիսվել։
Ծանուցում։ Այդ մեր ձախողումները և սխալները տեսնելուց հետո է, որ մենք կարող ենք դառնալ եկեղեցում իրական առաջնորդներ: Եկեղեցական գործերում կամ քրիստոնեական գործերում այսօր շատերը չեն տեսնում կամ գիտակցում իրենց ձախողումը և սխալները և, հետևաբար, նրանք չեն էլ կարող հասկանալ ծառայության իրական իմաստն ու խորությունը։ Նրանք շատ են վախենում ուրիշների կողմից չընդունված և մերժված լինելուց, երբ ինչ-որ մեկը իրենց զրահների վրա ճեղքէ տեսնում։
Ինչպես ոմանք ասում են, նրանք ձախողման վերաբերյալ ճիշտ աստվածաբանություն չունեն:
ՀԱՐՑ — Այդ ե՞րբ է, որ ձախողման վերաբերյալ մենք ճիշտ աստվածաբանություն չենք ունենում։
ՊԱՏ․ — Երբ մենք երբեք չենք խոստովանում մեր անհաջողություններն ու ձախողումները, չնայած որ բոլորն էլ ձախողվում են: Այնուամենայնիվ, քանի որ մենք չենք խոստովանում, մենք չենք հասկանում այլաշրջման զորությունը, որովհետև մենք վերջինիս փորձառությունը երբեք չենք ունեցել և, հետևաբար, չենք էլ կարող հույս տածել, որ Աստծո զորությամբ նման բան կարող է պատահել մեզ կամ այլոց հետ: Մենք պետք է տեսնենք և հասկանանք մեր սեփական մեղքը և ձախողումները ՝ Ավետարանի իրական իմաստը ընկալելու համար: Քրիստոնեական կրոնը հիմնված է տասնմեկ ձախողակ մարդկանց վրա: Եթե դուք ինքերդ ձեզ համարում եք ձախողակ, ապա ճշմարիտ քրիստոնեական գործ կարող եք սկսել:
Ծանուցում։ Այդ ձախողումների չընդունելը, մերժելն է, որ Հիսուսի խոստումները տապալեց։
>>>> Ինչ-որ մեկը թող նորից կարդա Մարկոս 14:28։
Պետրոսը չլսեց Հիսուսին միանալու խոստումը ՝ Գալիլեայում ձախողվելուց հետո: Պետրոսը երբեք չլսեց այդ խոստումը, որովհետև նա չափազանց զբաղված էր իր ձախողման հավանականությունը մերժելով: Եթե մենք չկարողանանք առերեսվել մեր անհաջողությունների հետ, մենք չենք կարողանա նաև հասկանալ այն, որ Հիսուսը տեսնում է իրականությունը ձախողումից էլ վեր: Հիսուսը տեսնում է հույսը: Նա գիտի, թե ով ենք և ինչ ենք մենք, և նաև այն, որ մենք ձախողվելու ենք և, այնուհանդերձ, Նա ցանկանո՛ւմ է մեր վերադարձը:
>>>> Ինչ-որ մեկը թող կարդա Զք․ 13:9.
Ծանուցում։ Թող որ մենք դառնանք զտված արծաթի և փորձված ոսկու պես, երբ առնչվենք մեր դավաճանությանը Աստծու հանդեպ, քանի որ այդ ժամանակ է, որ մենք կարող ենք Նրան միանալ Գալիլեայում: Այնտեղից շնորհն է սկսվում:

ԱՍՏՎԱԾԱՇՆՉՅԱՆ ՀՂՈՒՄՆԵՐ

ՄԱՐԿՈՍ 14:22-31
Հաղորդության խորհրդի հաստատումը
(Մտթ. 26.26-30, Ղուկ. 22.17-20, Ա Կրնթ. 11.23-25)
22 Եվ երբ նրանք ուտում էին, Հիսուսը վերցրեց հացը, օրհնեց, կտրեց ու նրանց տվեց՝ ասելով. «Առեք կերե՛ք*, ա՛յս է իմ մարմինը»։ 23 Ապա վերցրեց բաժակը, գոհություն հայտնելով՝ նրանց տվեց, և բոլորն էլ խմեցին դրանից։ 24 Եվ նրանց ասաց. «Այս է նոր* ուխտի իմ արյունը, որ թափվում է շատերի համար։ 25 Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, որ այլևս որթատունկի բերքից չեմ խմելու մինչև այն օրը, երբ նորը կխմեմ Աստծու արքայության մեջ»։
26 Եվ սաղմոսելուց հետո ելան Ձիթենյաց լեռը։
Հիսուսը կանխասում է Պետրոսի ուրացումը
(Մտթ. 26.31-35, Ղուկ. 22.31-34, Հովհ. 13.36-38)
27 Հիսուսը նրանց ասաց. «Այս գիշեր դուք բոլորդ գայթակղվելու եք, որովհետև գրված է.
“Հովվին կհարվածեմ,
և ոչխարները կցրվեն”։
28 Բայց իմ հարություն առնելուց հետո ձեզանից առաջ Գալիլեա կգնամ»։ 29 Պետրոսը նրան ասաց. «Թեկուզ բոլորն էլ գայթակղվեն, բայց ես չեմ գայթակղվի»։ 30 Հիսուսը նրան ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում քեզ, որ այսօր՝ հենց այս գիշեր, դեռ աքաղաղը երկու անգամ չկանչած, դու երեք անգամ կուրանաս ինձ»։ 31 Բայց Պետրոսն առավել ևս պնդում էր և ասում. «Ես քեզ չեմ ուրանա, եթե նույնիսկ հարկ լինի քեզ հետ մեռնել»։ Նույնը նաև բոլորն էին ասում։

Սղ․ 118:22-29
22 Այն քարը, որ շինարարներն անարգեցին, նա դարձավ անկյունաքար։
23 Տիրոջից եղավ այս բանը, զարմանալի է թվում մեր աչքին։
24 Սա այն օրն է, որ Տերն արարեց. թող ցնծանք և ուրախ լինենք նրանում։
25 Օ՜, Տե՛ր, փրկի՛ր, օ՜, Տե՛ր, հաջողությո՛ւն տուր։
26 Օրհնյա՜լ է նա, որ գալիս է Տիրոջ անվամբ. օրհնում ենք ձեզ Տիրոջ տնից։
27 Տերն է Աստվածը և լույս է ցույց տալիս մեզ. մատաղները կապեցե՛ք չվաններով, տարե՛ք մինչև սեղանի եղջյուրները։
28 Դու ես իմ Աստվածը, և ես գոհանում եմ քեզնից, ո՛վ իմ Աստված, ես պիտի պանծացնեմ քեզ։
29 Գոհացե՛ք Տիրոջից, որ բարի է, որ հավիտյան է նրա ողորմությունը։

Զք․ 13:9
9 Եվ այդ երրորդ մասը կրակի մեջ պիտի գցեմ և նրանց պիտի զտեմ, ինչպես արծաթն են զտում։ Եվ նրանց պիտի փորձեմ, ինչպես ոսկին են փորձում. նրանք կկանչեն իմ անունը, և ես նրանց կպատասխանեմ. ես կասեմ. “Իմ ժողովուրդն է”։ Եվ նրանք կասեն. “Տերը մեր Աստվածն է”»։